Τῷ καιρῷ εκείνω, παραγίνεται ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐπὶ τὸν Ἰορδάνην πρὸς τὸν Ἰωάννην τοῦ βαπτισθῆναι ὑπ᾿ αὐτοῦ.

Ὁ δὲ ᾿Ιωάννης διεκώλυεν αὐτὸν λέγων· ἐγὼ χρείαν ἔχω ὑπὸ σοῦ βαπτισθῆναι, καὶ σὺ ἔρχῃ πρός με;

Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· ἄφες ἄρτι· οὕτω γὰρ πρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην· τότε ἀφίησιν αὐτόν· καὶ βαπτισθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἀνέβη εὐθὺς ἀπὸ τοῦ ὕδατος· καὶ ἰδοὺ ἀνεῴχθησαν αὐτῷ οἱ οὐρανοί, καὶ εἶδε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καταβαῖνον ὡσεὶ περιστερὰν καὶ ἐρχόμενον ἐπ᾿ αὐτόν· καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα.

Απόδοση στη νεοελληνική

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. Ὅς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; Ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; Ὅς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.

Εἶπεν ὁ Κύριος· Οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ. Καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν Υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ᾿ ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι᾿ αὐτοῦ.

Κυριακὴ Ι΄ Ματθαίου:

 Με προσευχή, νηστεία και μετάνοια έρχεται η Χάρις.

Μὲ προσευχὴ καὶ νηστεία μποροῦν νὰ γίνουν τὰ μεγαλύτερα θαύματα. Ὅπου συμβαίνει τὸ θαῦμα, ἐκεῖ ἀποκαλύπτεται ἡ θεία χάρις· κι ὅπου ἐνεργεῖ ἡ θεία χάρις, ἐκεῖ ἀπελαύνονται καὶ ἀποδιώκονται τὰ στίφη τῶν δαιμόνων. Ἡ προσευχὴ ἐπιδρᾶ στὴν ψυχή, ἡ δὲ νηστεία στὸ σῶμα. Εἶναι εὐεργετικὸς αὐτὸς ὁ εὐλογημένος συνδυασμός, διότι κατὰ πρῶτον εἶναι ἀδιάψευστη ἡ διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου, κατὰ δεύτερον ἡ ἐμπειρία τῶν ἁγίων ἀποδεικνύει τοῦ Κυριακοῦ λόγου τὸ ἀληθές. Ὁ πατέρας τοῦ σεληνιαζομένου παιδιοῦ βρισκόταν σὲ μεγάλη ἀπόγνωση. Οἱ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ ἀποδείχθηκαν ἀνίσχυροι, ἀνίκανοι νὰ τὸ θεραπεύσουν ἀπὸ τὸ δαιμόνιο καὶ νὰ προσφέρουν τὴν ἀνακούφιση σὲ αὐτὸ καὶ τὸν πατέρα του. Φαίνεται ὄτι ἀκόμη δὲν εἶχαν πίστη οὔτε στὸ μέγεθος κόκκου σιναπιοῦ. Τὸ ὡμολόγησε μπροστά τους ὁ Χριστός, ὅταν Τὸν ῥώτησαν γιατί δὲν τὰ κατάφεραν οἱ ἴδιοι. «Γιὰ τὴν ἀπιστία σας», τοὺς ἀπάντησε. Εἶχε προηγηθεῖ ἡ ἐλεγκτική Του ἀντίδραση, ὅταν Τὸν παρακάλεσε γονυπετῶν ὁ πατέρας νὰ κάνῃ ὅ,τι δὲν μπόρεσαν οἱ μαθητές Του. «Ὤ, γενιὰ ἄπιστη καὶ διεστραμένη· ὡς πότε θὰ εἶμαι μαζί σας; ὡς πότε θὰ σᾶς βαστάζω;».

Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής Ι´ Ματθαίου 

(Ματθ. ιζ´ 14-23)

Μέσα στὴ θάλασσα καὶ τὴν τρικυμία τῆς ζωῆς ὁ Χριστός μας, ἀδελφοί μου, μᾶς ἁπλώνει τὸ χέρι, ζητώντας μας νὰ Τὸν ἐμπιστευθοῦμε. Καταποντιζόμαστε καθημερινῶς μέσα στὰ προβλήματα καὶ τὸ ἄγχος τῆς καθημερινότητος, βουλιάζουμε στὰ χρέη τῶν ἁμαρτιῶν καὶ ἡ ἀπελπισία μᾶς ὁδηγεῖ στὸν πάτο. Ἡἄβυσσος τῶν θλίψεων ἀνοίγει τὸ ἀπύθμενο στόμα της, γιὰ νὰ καταπιῇ τοὺςὀλιγόπιστους καὶ νὰ πνίξῃ ὅσους δὲν σκέφτονται νὰ ζητήσουν τὴν θεία βοήθεια.

Ὁ Πέτρος σήμερα βιώνει ἕνα προσωπικὸ θαῦμα. Περπατᾶ ἐπάνω στὰκύμματα τῆς θάλασσας, ὅταν ὁ Κύριος τοῦ δίνει τὸ πρόσταγμα «Ἔλα κι ἐσύ, Πέτρε, νὰ δῇς ὅτι Ἐγὼ κυριαρχῶ ἐπάνω στὰ στοιχεῖα τῆς φύσης καὶ τοὺς φυσικοὺς νόμους». Ὅμως πρὸς στιγμὴν ἀπὸ τὸν τολμηρὸ μαθητὴ περνᾶ ὁλογισμὸς ὅτι δὲν θὰ τὰ καταφέρῃ· ἀρχίζει νὰ βυθίζεται μέσα στὸ νερό.

((Και ευθέως ηνάγκασεν ο Ιησούς τους μαθητάς αυτού εμβήναι είς το πλοίον και προάγειν αυτόν είς το πέραν έως ού απολύσει τους όχλους)) ΜΤΘ.ΙΔ22

Τους ανάγκασε γιατί κάποιος λόγος υπήρχε… Το επεισόδιο που ακούσαμε στο σημερινό ευαγγέλιο, συνέβη την ίδια ημέρα πού έγινε και το θαύμα της αρτοκλασίας. Αφού δηλ. όλοι χόρτασαν και πήραν και οι μαθηταί από ένα κοφίνι περισσεύματα, ξαφνικά και πριν απολύσει του όχλους, ευθέως ηνάγκασε τους Μαθητάς να μπουν στο πλοίο και να αναχωρήσουν χωρίς Αυτόν. Τη συνέχεια την ακούσαμε , και πρωταγωνιστής ήταν ο Πέτρος .
Η θαλασσινή περιπέτεια του Πέτρου είναι βίωμα της λαϊκής ψυχής. Ας παρακολουθήσουμε τον ποιητήν: Είναι η ζωή μια θάλασσα και μείς Καπεταναίοι, κι΄ είναι στ` αλήθεια τυχεροί όσοι πεθαίνουν νέοι. Κάθε λιμάνι και καημός, κάθε καημός και δάκρυ, είναι η ζωή του καθενός θάλασσα δίχως άκρη. Προηγείται βέβαια η εκκλησία: ((ο την του βίου τούτου αλμυράν θάλασσαν καταστείλας, και τα αχθηφόρα τών ηδονών κατευνάσας κύματα)). Ευχή του μικρού Αγιασμού.

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἠνάγκασεν ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους. Καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. ᾿Οψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ. Τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος. Τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης. Καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν. Εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς λέγων· Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε.
᾿Αποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρός σε ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα.῾Ο δὲ εἶπεν, ᾿Ελθέ. Καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν ᾿Ιησοῦν. Βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με. Εὐθέως δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· ᾿Ολιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας; Καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος· οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες· ᾿Αληθῶς Θεοῦ Υἱὸς εἶ. Καὶ διαπεράσαντες ἦλθον εἰς τὴν γῆν Γεννησαρέτ.