Με την ευκαιρία της σημερινής εορτής και με αφορμή την σπουδαιότερη απ`όλες τις αρετές , που χαρακτήριζε τον Αγ. Ι. Πρόδρομο θα πούμε σήμερα λίγες σκέψεις για την ταπείνωση . Ασφαλώς κάθε άνθρωπος θα συγκλονιζόταν και θα βελτιωνόταν πνευματικά αν άκουγε από νέος και εννοούσε την ομολογία που έκανε για τον Ιησού ο Ιωάννης ο Πρόδρομος και Βαπτιστής , κοντά στις όχθες του Ιορδάνη ποταμού. 

Μυριάδες πλήθη συνέρρεαν κοντά του με εκδηλώσεις απεριόριστης τιμής και βαθύτατου σεβασμού , και τ`όνομά του ήταν ξακουστό σ`όλη την Ιουδαία. Υπήρχαν μάλιστα και θαυμαστές του , οι οποίοι νόμιζαν ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας , ο Χριστός. Αυτό όμως διακήρυττε με τη δυνατή φωνή του , πριν ακόμη εμφανιστεί ο Ιησούς στο ευαγγελικό του έργο : '' ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ. '' . 

Και δεν περίμενε να κάμει την τόσο ταπεινή ομολογία του , όταν θα εμφανιζόταν εκείνος , του οποίου είχε σταλεί να προετοιμάσει την οδό. Το διαβοούσε από πριν , ενώ γύρω του τα πλήθη τον περιστοίχιζαν με το μεγαλύτερο ενθουσιασμό και με βαθύτατη ευλάβεια. Με τον ίδιο τρόπο αντί να επωφεληθεί από την τόση δημοτικότητά του , ή να την αφήσει να εκδηλώνεται με όλη της την ορμή , αυτός φρόντιζε να την καταστέλλει με το να διαβοά την δική του ασημότητα και να παριστάνει τον εαυτό του ανίκανο ν`αγγίζει ως τελευταίος υπηρέτης , τα υποδήματα του Ιησού.

Η συναίσθηση αυτή η οποία θα λυπούσε βαθύτατα έναν κοσμικό άνθρωπο και θα τον κλυδώνιζε με ψυχική ταραχή , για τον Ιωάννη ήταν πηγή και υπόθεση μεγαλύτερης χαράς. Αφού άρχισε το Ευαγγελικό του έργο ο Ιησούς , ήλθαν και ανήγγειλαν στον Ιωάννη '' Ῥαββί, ὃς ἦν μετὰ σοῦ πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου, ᾧ σὺ μεμαρτύρηκας,ἴδε οὗτος βαπτίζει καὶ πάντες ἔρχονται πρὸς αὐτόν . ( Ιω. γ΄26 ). Και εκείνος αποκρίθηκε : '' . . . ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ πεπλήρωται. ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι. . ( Ιω. γ΄29-30 ) , δηλαδή : '' Η χαρά η δική μου τώρα πραγματοποιήθηκε και είναι πλήρης · πρέπει εκείνος να αυξάνει , ενώ εγώ να μικραίνω . - Και δεν λυπάσαι , δεν στενοχωριέσαι , δεν μελαγχολείς , Ιωάννη , από αυτή την υποβάθμισή σου ; - Όχι , όχι υπηρέτης του Κυρίου , είμαι τώρα γεμάτος χαρά , διότι ήρθε η ώρα να δειχτεί ότι αληθινά , όπως το είχα κηρύξει και πριν , είμαι μια ελάχιστη ασημότητα ενώπιον του ισχυροτέρου μου ''

Την ταπεινοφροσύνη μάς δίδαξε με το προσωπικό του παράδειγμα και ο ίδιος ο Ιησούς. Μολονότι Υιός και Λόγος του Θεού . και Θεός , κατά τον Απόστολο ''ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ . (Φιλιπ.β΄7-8 ) . Και ο ίδιος έλεγε · '' μάθετε ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι πράος εἰμί καί ταπεινός τή καρδία ''. ( Ματθ. ια΄ 29 ).
Και αν ως Θεός είπε , διότι ώφειλε να το πει, '' εγώ ειμί το φως του κό

σμου '' και '' εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή '', ως άνθρωπος έλεγε ότι δεν δίδασκε τίποτα από τον εαυτό του , αλλά ελάλησε όπως εστάλη και διατάχθηκε να λαλήσει. Η βαθύτατη ταπεινοφροσύνη του δεν τον έκανε να διστάσει , ούτε όταν ζώστηκε ως τελευταίος υπηρέτης και έσκυψε και έπλυνε και σφόγγισε τα πόδια των μαθητών του. Αλλά και στους μαθητές του ο Ιησούς έλεγε · '' οἴδατε ὅτι οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν. οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος, ἔσται ὑμῶν δοῦλος '' . (Ματθ. 25-27 ). 

 Κι επειδή ήξερε ότι οι τότε ιδέες των μαθητών του περί μεγαλείου ήταν διαφορετικές , για να φυτέψει στην συνείδησή τους τη δική του διδασκαλία , πρόσθεσε '' ὥσπερ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν ''. ( Ματθ. κ΄28 ). Και όταν τους έπλυνε τα πόδια τούς είπε : '' γινώσκετε τί πεποίηκα ὑμῖν; 13 ὑμεῖς φωνεῖτέ με, ὁ Διδάσκαλος καὶ ὁ Κύριος, καὶ καλῶς λέγετε· εἰμὶ γάρ. 14 εἰ οὖν ἐγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας, ὁ Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδας. 15 ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε '' . ( Ιω.ιγ΄12-15 ). 

Μ`αυτό τον τρόπο ο Ιησούς ,έκοβε από τους μαθητές του κάθε αλαζονεία και ξεσυνερισμό για πρωτεία και μεγαλεία , και ανοίγει νέο στάδιο συναγωνισμού · όχι ποιος να φανεί λαμπρότερος στα μάτια των ανθρώπων , αλλά ποιος να υπηρετήσει με βαθιά ταπείνωση και προθυμία , και να προσφέρει τις υπηρεσίες του στους άλλους κι αυτό ως αδελφικό ιερό χρέος του κι όχι ως τίτλο επιδείξεων και καυχήσεων.

Επίσης να σημειώσουμε ο Ιησούς γενικά καταδικάζει την τάση της επίδειξης με αλαζονεία και της κοσμικής κενόδοξης διάκρισης. Και δεν ζητά την ταπείνωση και την αποφυγή της υπερηφάνειας μόνο στην εξωτερική συμπεριφορά και διαγωγή μας · την απαιτεί και μέσα στο πνεύμα και την ψυχή μας · και την θέλει να είναι πλήρης , καθαρή , ανυπόκριτα και αγνή , όπως είναι η ταπείνωση του μικρού παιδιού. Διαφορετικά '' ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν '' ( Ματθ. ιη΄3 ).

Ας δούμε ποια ήταν αργότερα η διαγωγή των Αποστόλων σ`αυτό το σημείο.

Κατ`αρχήν ο Πέτρος · είναι ο ηγέτης της αποστολικής κίνησης στην περιτομή , δηλαδή μεταξύ των Ιουδαίων , αλλά θεωρεί τον εαυτό του και απόστολο των εθνών · δικαιολογημένα , διότι απ`αυτόν πρωτακούστηκε ο λόγος του Ευαγγελίου στους Εθνικούς όταν στην Καισάρεια της Παλαιστίνης κλήθηκε στο σπίτι του εκατόνταρχου Κορνήλιου ( Πραξ. ι΄34-48 ) .Κι όμως ύστερα , όταν πιστοποιήθηκε η αποστολική ικανότητα του Βαρνάβα και του Παύλου , ευχαρίστως δέχτηκε ν`ανακηρυχθούν εκείνοι απόστολοι των εθνών και να μείνει αυτός μαζί με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη , στην αποστολή της περιτομής ( Γαλ. β΄ ).

Αλλά και ο Βαρνάβας · ''ήτο ανήρ αγαθός και πλήρης πνεύματος αγίου και πίστεως '' . Το απέδειξε η μεγάλη του επιτυχία στην Αντιόχεια. Ήταν κατά κάποιο τρόπο εκεί ο πρωτεργάτης του Ευαγγελίου . Και όμως ο ίδιος , οικειοθελώς , θέλησε να περάσει σε δεύτερη μοίρα και να πάει να αναζητήσει , να επιμείνει και να φέρει μαζί του τον Παύλο τον οποίο θεωρούσε ικανότερό του και ανώτερό του. Και η αυταπάρνησή του αυτή φανέρωσε ότι δεν τον έμελλε η προσωπική του προβολή , αλλά ό,τι τον θέρμαινε , ήταν ο ζήλος του για το Ευαγγέλιο , η αγάπη του προς τις ψυχές των ανθρώπων. Και η ευτυχία του ήταν απερίγραπτη , όταν με τον Παύλο πλέον πρωταρχηγό , αύξανε θαυμάσια στην Αντιόχεια το έργο του χριστιανικού φωτισμού και της χριστιανικής κατάκτησης.

Σήμερα , όλοι οι Χριστιανοί καλούμαστε από τον Ιησού και τον εορτάζοντα Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο , να αποθέσουμε την αλαζονεία και να αμιλλώμαστε στο ποιος θα υπηρετήσει χριστιανικά με βαθύτερη ταπεινοφροσύνη · ο Παύλος μάλιστα μας διδάσκει ότι όχι μόνο δεν πρέπει να ζητάμε τις τιμές για τον εαυτό μας , αλλά οφείλουμε να έχουμε την καλή άμιλλα του ποιος να τιμήσει πρώτος και περισσότερο τον άλλο. ( Ρωμ . ιβ΄,10 ). 

Όλα αυτά ας τα ακούσουν οι πολιτικοί , όσοι απ`αυτούς , για τη φιλοδοξία τους και τη φιλαρχία τους , διαβάλλουν και κατασυκοφαντούν τους αντιθέτους τους · ας τ`ακούσουν οι επιστήμονες , οι λόγιοι , οι ποιητές , οι μουσικοί , οι ηθοποιοί , και οι λοιποί καλλιτέχνες , όσοι ποιούν τον εαυτό τους είδωλο και δεν θέλουν αναγνωρίσουν την αξία των καλών ομοτέχνων τους και προσπαθούν με κάθε τρόπο να τους εξευτελίσουν , για να μένουν μόνο αυτοί όρθιοι και να έχουν οι υψηλότητές τους όλα τα θυμιάματα και όλους τπους επαίνους. Ανεξάρτητα από το επαγγελματικό μας έργο , όλοι έχουν , κοινές τις ηθικές υποχρεώσεις του χριστιανού , και τελικά του ανθρώπου.Και πρέπει να έχει ξεπέσει κανείς στην έσχατη πνευματική διαστροφή και ηθική αφιλοτιμία , για να φρονεί : ''ας κατορθώσω εγώ να με θεωρούν ανώτερο από τους άλλους στην πολιτική , στην επιστήμη , στην τέχνη · το πώς θα με νομίζουν ως άνθρωπο και τι είμαι ως άνθρωπος μου είναι τελείως αδιάφορο '' .

Για εκείνους , οι οποίοι έχουν ορθή αντίληψη και κρίση τίποτα δεν είναι πιο αηδιαστικό από τους κυρίους αυτούς '' της περισσότερης αξίας '' , οι οποίοι γίνονται μανιακοί όταν ακούσουν για την αξία του άλλου και υβρίζουν και διαβάλλουν με αναξιοπρέπεια και λύσσα , για να εξευτελίσουν τις άλλες ικανότητες και τις άλλες αξίες. Ο πραγματικός ανώτερος , πολιτικός , επιστήμονας , λόγιος , ή καλλιτέχνης οφείλει να τιμά τον κλάδο του και το ταλέντο του. Επομένως οφείλει να τον ενδιφέρει και η ευγένεια του ήθους του. Αλλιώς ο δήθεν μεγάλος πολιτικός , λόγιος ή ως καλλιτέχνης είναι και ποταπός , και χυδαίος και φθονερός και μοχθηρός ως άνθρωπος , αλλά είναι και ανάξιος για κάθε σεβασμό και υπόληψη.

Τίποτα δεν έβλαψε και δεν βλάπτει τόσο τα ανθρώπινα , όσο η σύγκρουση των φιλοδοξιών , η αλληλομαχία των ικανών , το πρόστυχο υπόδειγμα το οποίο δίνει στις κοινωνίες ο αχαλίνωτος εγωισμός των τάχα ανωτέρων σε ικανότητα και αξία.

Η χριστιανική θρησκεία στιγματίζει τις ψευδείς και διαβολικές αυτές αξίες. Οι αληθινές αξίες οφείλουν να εμπεριέχουν αγνότητα προθέσεων , μετριοφροσύνη , καλοσύνη , και πλήρη διάθεση να αναγνωρίσουν και να ομολογήσουν κάθε ξένη , γνήσια όμως αξία. Και είναι αδύνατο να ησυχάσει και να ειρηνεύσει ο κόσμος εάν δεν ισχύσει σε κάθε κλάδο το πνεύμα αυτό , το οποίο καθιστά ταπεινόφρονα και τον ικανό και τον κάνει να ζητάει όχι την ειδωλοποίηση του εαυτού του , αλλά την αφοσίωσή του στην κοινή εξύψωση και το κοινό αγαθό.

Κλείνοντας , Αδελφοί μου ,
εύχομαι Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος , να μας σκεπάζει και να μας καθοδηγεί όλους παίρνοντας παράδειγμα την επίγεια βιοτή του , αλλά και με τις προσευχές του από τους ουρανούς

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΑΜΗΝ

* Η ομιλία ελέχθη εις την εορτή του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου ( 29-8-2012 )

Πηγή:eorakamen