Όπως είναι –δυστυχώς– γνωστό, η 14 Φεβρουαρίου λογαριάζεται σαν ημέρα του… Αγίου Βαλεντίνου! Που σημαίνει γιορτή των ερωτευμένων, γιατί ο «Άγιος» Βαλεντίνος, λέει, είναι ο προστάτης τους! Και λέμε «δυστυχώς», γιατί το εισαγόμενο αυτό «φρούτο», που δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τα Ελληνορθόδοξα έθιμά μας, έχει πάρει ήδη μεγάλες διαστάσεις κι έχει μπει στη ζωή εκείνων, που δεν γνωρίζουν η δεν θέλουν να μάθουν περί τίνος ακριβώς πρόκειται.

Στ’ αλήθεια τι συμβαίνει ακριβώς αυτή την ημέρα; Πως και γιατί επικράτησε; Από που προέρχεται; Τι σημαίνει, όχι τόσο για τους ερωτευμένους, αλλά περισσότερο για τους νέους; Μήπως είναι μια ακόμη γιορτή της παγκοσμιοποίησης; Ας το δούμε…

Ποιός είναι ο λεγόμενος Άγιος Βαλεντίνος;

Πρόκειται για άγιο των Ρωμαιοκαθολικών. Υπήρξε επίσκοπος των Τέρμι της Ιταλίας. Λατρεύεται από τον 4ο αιώνα στη Ρώμη, στο παρεκκλήσι της βασιλικής της Via Flaminia. Θεωρείται προστάτης των επιληπτικών. Όπως θα δούμε πιο κάτω, ο άγιος αυτός των Ρωμαιοκαθολικών, δεν έχει απολύτως καμμιά σχέση με την εορτή. Πάνω σ᾽ αυτό, σημειώνει η «Βρετανική Εγκυκλοπαίδεια»: «Η μέρα του Αγ. Βαλεντίνου σαν γιορτή των ερωτευμένων, η εκλογή ερωμένων και η εναλλαγή καρτών απ’ τους ερωτευμένους, δεν έχει καμιά σχέση με τον Άγιο η κάποιο γεγονός της ζωής του»!

Τι γίνεται αυτή την ημέρα;

Οι ερωτευμένοι θυμούνται, λέει ο ένας τον άλλο, λες και τον άλλο καιρό είναι ξεχασμένοι!

Η ενθύμηση αυτή εκφράζεται με την αποστολή δώρων. Ανταλλάσσονται, δηλαδή, κοσμήματα, λουλούδια και κατακόκκινα τριαντάφυλλα, χρυσοχάρτινες θήκες γεμάτες σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς, σοκολατένιες καρδιές, τούρτες στολισμένες με καρδιές επίσης, κάρτες με «ρομαντικούς πίνακες» και κείμενα, που ξεπερνούν σε τρυφερότητα, υπονοούμενα η χιούμορ, κάθε φαντασία. Άλλοι παραγγέλνουν σε ζαχαροπλαστεία «βαλεντίνους», όπου η αξία τους δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητη.

Φυσικά όλα αυτά, συνοδεύονται και με πρόσθετες κάρτες η λεζάντες, γεμάτες μηνύματα ερωτισμού, που πολλές φορές ξεπερνούν κι αυτά τα όρια του γελοίου! Όσο μάλιστα «ερωτικά» και «βαθυστόχαστα» είναι, τόσο εκφράζουν τα αισθήματα της καρδιάς του ερωτευμένου! Στο τέλος δε, μπαίνει πάντα μια...«ερωτική σφραγίδα», όπως εκφράζει τον «ερωτευμένο» καλύτερα!



Η γιορτή αυτή έχει παγανιστική προέλευση!

Αν κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή θα δούμε, πως η γιορτή τούτη, είναι κατάλοιπο αρχαίων ειδωλολατρικών εθίμων!

Αιώνες προ Χριστού, οι Ρωμαίοι γιόρταζαν την ίδια εποχή (14-15 Φεβρουαρίου) μια ειδωλολατρική αισθησιακή γιορτή προς τιμήν κάποιου Λούπερκους (Loupercus), κυνηγού λύκων, που την έλεγαν Λουπερκάλια (Lupercalia)! Το έθιμο ανταλλαγής δώρων μεταξύ των «αγαπημένων» συνηθίζονταν από εκείνη την εποχή!

Η «Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια» αναφέρει πως τα έθιμα αυτά «έρχονται σε μας από τη Ρωμαϊκή γιορτή Λουπερκάλια, που γιορτάζονταν το Φεβρουάριο και όπου έβαζαν τα ονόματα νεαρών κοριτσιών σ᾽ ένα κουτί και οι άντρες έπαιρναν εκείνη, που θα τους τύχαινε στο λαχνό τ᾽ όνομά της». Αυτά συνήθως οδηγούσαν τους νέους στην πορεία με τα όργια!

Το έθιμο έφεραν στην Αγγλία οι Ρωμαίοι και συνεχίστηκε και στην Χριστιανική εποχή. Μετά την αναγνώριση του Χριστιανισμού, σαν επίσημης Θρησκείας, έγιναν προσπάθειες για την κατάργηση της γιορτής. Όμως αυτό που τελικά κατορθώθηκε, ήταν ν᾽ αλλάξει η γιορτή από Λουπερκάλια σε μέρα του … Αγίου Βαλεντίνου!

Ας δούμε τώρα πως επιλέχθηκε το όνομα «Βαλεντίνος». Σύμφωνα με το «Λεξικό Ελλ. και Ρωμ. Βιογραφίας και Μυθολογίας του Σμιθ», οι Ρωμαίοι ταύτιζαν τον Λούπερκους με τον θεό Πάνα, που λατρευόταν στην Αρκαδία σαν θεός του φωτός. Απ᾽ αυτή την άποψη, ο Πάνας ταυτίζεται με τον Φοινικικό θεό Βάαλ, που αναφέρεται στην Π. Διαθήκη.

Βάαλ, ωστόσο, ήταν κι ο τίτλος του Νεβρώδ, ιδρυτή της Βαβυλώνας και θεοποιημένου ήρωα, που εισήγαγε το βαβυλωνιακό ειδωλολατρικό σύστημα. Κάποιες παραδόσεις αναφέρουν ότι ο Νεβρώδ, κυνήγησε στα Απέννινα όρη λύκους, απ’ όπου και ονομάστηκε Λούπερκους καθώς και Βαλεντίνος (Valentinus) απ’ το επίθετο valeus (= ισχυρός).

Όσον αφορά τη χρήση του συμβόλου της καρδιάς εικάζεται ότι επειδή στη γλώσσα της Βαβυλώνας αυτή προφέρεται βαλ, απ’ την ομοιότητα στην προφορά με το όνομά του, έγινε σύμβολο του Βάαλ!


Παγανιστική ρίζα έχει ακόμη και η ημέρα του εορτασμού!

Αν αναρωτιέται κανείς γιατί ορίστηκε η 14η Φεβρουαρίου σαν ημέρα της γιορτής, θα δει πως υπάρχει κι εδώ εξήγηση.

Η γέννηση του Νεβρώδ-Βάαλ, τοποθετήθηκε στο χειμερινό ηλιοστάσιο. Στον 21ο αιώνα π.Χ., αυτό συνέπιπτε με την 6η Ιανουαρίου και η Σεμίραμις Α´ όρισε τα γενέθλια του Νεβρώδ, να γιορτάζονται αυτή την ημέρα!

Ωστόσο οι αρχαίοι θεωρούσαν τη μητέρα ακάθαρτη ως την 40η, ύστερα απ’ τη γέννηση του παιδιού της. Μετρώντας 40 ημέρες κατά την 6 Ιαν., καταλήγουμε στην 15 Φεβρ. (η το βράδυ της 14ης, όπως υπολόγιζαν τις ημέρες τότε απ’ τη δύση του ηλίου). Δηλαδή ερχόμαστε στα Λουπερκάλια η τη σημερινή γιορτή του «Αγίου Βαλεντίνου». Αυτή ακριβώς την ημέρα, πίστευαν πως παρουσιάστηκε δημόσια πια καθαρισμένη, η μητέρα του Νεβρώδ με τον ίδιο!

Είναι μια ακόμη γιορτή της παγκοσμιοποίησης!

Βλέπουμε, τελικά, πως η «σύγχρονη» για μας αυτή γιορτή, δεν είναι τίποτ’ άλλο, παρά ένα πανάρχαιο ειδωλολατρικό έθιμο, που ο διάβολος πέρασε και στις μέρες μας, επικαλύπτοντάς το με κάποιο Χριστιανικό όνομα και «σύγχρονους» τρόπους έκφρασης.

Με άλλα λόγια πρόκειται για μια ακόμη γιορτή της παγκοσμιοποίησης, που την περιφέρει και την επιβάλλει σ’ όλο τον πλανήτη!

Ας σημειωθεί ότι όλα τα της παγκοσμιοποίησης έχουν δύο διαστάσεις. Την εμπορική και την πνευματική. Με την εμπορική κερδίζουν όλοι οι έμποροι με πρωτοστάτες πάντα τις πολυεθνικές, οπότε έτσι υπό τα άκρατα εμπορικά συμφέροντα προωθείται παντού σ’ όλο τον πλανήτη. Με την πνευματική πλευρά έχει να κάνει η λεγόμενη «Νέα Εποχή»1, η οποία δια της παγκοσμιοποίησης, η οποία τελικά είναι το όχημά της, την προωθεί στην παγκόσμια κοινότητα ….

Αυτοί κρατούν και την γιορτή πάντα στην επικαιρότητα και δεν την ξεχνούν ποτέ!

Όχι, δεν την θυμούνται οι ερωτευμένοι! Οι περισσότεροι τουλάχιστον. Μέσα στις τόσες φροντίδες και τα προβλήματα της ζωής, ποιός προσπαθεί να θυμάται την 14η Φεβρουαρίου; Κι όμως το «έθιμο» τηρείται! Γιατί, ακριβώς, το πήρε στα χέρια του ο επιχειρηματικός κόσμος (ανθοπώλες, ζαχαροπλάστες κ.λ.π.) και το πλασάρουν παντού, αφού το βρήκαν σαν τρόπο προώθησης των προϊόντων τους.

Οι ραδιοφωνικοί μας σταθμοί για να διατηρήσουν ψηλά τις ακροαματικότητές τους, το διακηρύττουν παντού, ενώ υπάρχουν και ειδικές εκπομπές, όπου οι ερωτευμένοι στέλνουν μηνύματα στους «δικούς» τους.

Οι εφημερίδες, πέραν απ’ τις διαφημίσεις, δημοσιεύουν και διαγωνισμούς, όπου αν απαντήσουν σωστά οι ερωτευμένοι αναγνώστες, θα έχουν δώρα ανάλογα ταξίδια, που προσφέρουν διάφορες εταιρείες. Όμως, τι σημαίνει αυτό για την νεολαία;

Ένα τέτοιο έθιμο, με μια τέτοια ιστορία, τι λέτε, είναι δυνατόν να έχει έστω και κάποια θετικά στοιχεία; Με μια τέτοια βαριά ειδωλολατρική κληρονομιά, πως μπορεί να μη έχει συγκεκριμένες αρνητικές επιπτώσεις; Κι ας απαριθμήσουμε μερικές…

α. Δημιουργεί αίσθημα μειονεκτικότητας, σ᾽ αυτούς που δεν έχουν δεσμούς! Ναι, σ᾽ αυτούς που δεν έχουν ερωτικές σχέσεις, δημιουργεί ένα κόμπλεξ. Μια κατωτερότητα! Ενώ στην ουσία, αυτοί που μειονεκτούν, δεν είναι βέβαια οι αγνοί κι αγωνιζόμενοι νέοι, αλλ᾽ εκείνοι, που έχουν εμπλακεί στα δίχτυα της αμαρτίας και της πορνείας. Δηλαδή, παρουσιάζεται μια τέλεια αντιστροφή των πραγμάτων κι επιχειρείται ένα αντιμήνυμα.

β. Σ᾽ αυτούς που έχουν δεσμούς, αναπτύσσει τον ερωτισμό! Γιατί με τα γελοία συνθήματα και άλλα υπονοούμενα, που γράφονται στις κάρτες, επιχειρείται μια τόνωση των ερωτικών σχέσεων και δημιουργείται εντύπωση ότι, όχι μόνον κάνουν καλά, μ᾽ ένα τέτοιο δεσμό (ιδιαίτερα αν δεν κινείται σε σωστά πλαίσια), αλλά πρέπει να κάνουν κι ακόμη περισσότερα!

γ. Εντείνει το λίβα του πανσεξουαλισμού! Δεν φθάνει η ήδη φορτισμένη ατμόσφαιρα, όπου ζει σήμερα ένας νέος, έρχεται τώρα και τούτη η γιορτή, για να κάνει ακόμη πιο φοβερό το όλο πρόβλημα. Και τους μεν πρώτους, προσπαθεί να τους στρέψει στην πορνεία ενώ τους άλλους να τους βυθίσει περισσότερο στο βούρκο, όπου ήδη βρίσκονται!

δ. Αμβλύνει τη συνείδηση! Αφού οι ερωτικές σχέσεις, που έχει κάποιο ζευγάρι, είναι έξω απ’ τα σωστά πλαίσια, οπωσδήποτε υπάρχουν οι συνεχείς και αφόρητοι έλεγχοι της συνείδησης. Το όλο κλίμα της γιορτής, προσπαθεί να τις παραμερίσει, βάζοντας σαν προστάτη της και ειδικά των ερωτευμένων, έναν άγιο!

Γιατί αφού ένας άγιος προστατεύει τέτοιες σχέσεις, τότε γιατί αυτό που κάνουν είναι κακό; Αυτό μάλιστα γίνεται μια τέλεια παγίδα και γι᾽ αυτούς, που δεν έχουν τέτοιους δεσμούς. Τους φέρνει την εντύπωση, πως εκ των πραγμάτων έχουν λανθασμένες αντιλήψεις, αφού αυτοί απορρίπτουν ακόμη κι εκείνο, που ένας άγιος προστατεύει! Τι φοβερά πράγματα στ᾽ αλήθεια!

ε. Και βέβαια ούτε λόγος να γίνεται για τον άλλο έρωτα… Πρόκειται για τον Θείο έρωτα, όπως τον αποκαλούν οι Πατέρες της Εκκλησίας, που πρέπει να υπάρχει στη ζωή μας είτε είμαστε παντρεμένοι είτε ανύπαντροι, είτε πριν απ’ τον γάμο μας είτε και μετά απ’ αυτόν2! Αυτόν απ’ τον οποίο πρέπει να διακατέχεται η ζωή όλων μας και ασφαλώς και των νέων. Ο Χριστός στον νέο εκείνον, που τον ερώτησε τι να κάνει για να κερδίσει την αιώνια ζωή του απάντησε πως το πρώτο είναι το «να αγαπήσεις τον Κύριο τον Θεό σου με όλη την καρδιά σου και με όλη την ψυχή σου και με όλη τη δύναμή σου»!

Και το όλο φαινόμενο, θυμίζει τους αρχαίους, όπου για κάθε καλή η κακή συνήθεια της ζωής τους, δημιουργούσαν κι έναν θεό, όπου την προστάτευε! Έτσι, προσπαθούσαν να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, σ᾽ ο,τιδήποτε μπορούσε να τους ελέγξει! Η ίδια ειδωλολατρική τακτική κι εδώ!



Συμπέρασμα

Αντιλαμβάνεστε πια φίλοι, πως μια τέτοια γιορτή, είναι εντελώς ξένη με την ιδιότητα του Χριστιανού και μάλιστα του Ορθοδόξου. Εντελώς έξω απ’ τις παραδόσεις μας, γι᾽ αυτό και το «φρούτο» αυτό αποτελεί μακρόχρονη παράδοση άλλων λαών, που προσπαθούν κάποιοι να θρονιάσουν και στη Χώρα μας. Ακόμη και στην περίπτωση, που οι σχέσεις με το άλλο φύλο βρίσκονται σε σωστό δρόμο (π.χ. αρραβωνιασμένοι) απορρίψτε το διαβολικό αυτό έθιμο. Γιατί με την τήρησή του, το εδραιώνουμε και το επεκτείνουμε περισσότερο, μ’ όλες του τις αρνητικές επιπτώσεις. Μακριά απ’ τη ζωή μας οι παγκοσμιοποιημένες ανοησίες…



Σημειώσεις:

1.Τι ακριβώς είναι αυτή μπορείτε να το δείτε στα βιβλία μας «Η Παγκοσμιοποίηση και οι Νέοι», «Ο Σατανισμός στη μουσική ροκ», «Πίσω απ᾽ τη βιτρίνα των παιχνιδιών».
2.Περισσότερα βλέπετε στα βιβλία μας «Υπάρχει και θείος έρωτας κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας».



Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ


Πηγή: pmeletios