Ο θεός «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». 

Θέλημά Του είναι η σωτηρία μας και η επίγνωση της αλήθειας Του. Οι εντολές, στις οποίες αναφερθήκαμε νωρίτερα, και η τήρησή τους ( ή τουλάχιστον η επιθυμία μας να ζήσουμε το πνεύμα των εντολών του Θεού) προσδιορίζουν το άγιο θέλημά Του και χαρίζουν τον απαραίτητο για την επίγνωση της αλήθειας Του φωτισμό.

 
Είναι βέβαια αλήθεια ότι η ζωή μας ξεδιπλώνεται μέσα από διλήμματα, ευκαιρίες και δυνατότητες, οι οποίες προκαλούν ιδιαίτερα την ελευθερία μας∙ κι ακόμα μέσα από επιλογές που συχνά μας υποχρεώνουν να παλινδρομούμε μεταξύ της έκφρασης του δικού μας θελήματος και της αναγνώρισης του δικού Του.

Ο Θεός όμως, δεν λειτουργεί σαν γραμμική εξίσωση με μία λύση, διότι τότε θα έφτιαχνε ανθρώπους χωρίς ελευθερία. Ο Θεός για κάθε άνθρωπο, για κάθε περίσταση, για κάθε στιγμή προσφέρει ως θελήμά Του άπειρες δυνατότητες, που όλες όμως εκφράζουν τη βούλησή Του. 

Γι’ αυτό και το θέλημα του Θεού δεν μοιάζει με το εγωιστικό δικό μας. Δεν υπάρχει για να δεσμεύει τη ελευθερία μας, αλλά για να την ενεργοποιεί και να τη ζωντανεύει. Το ένα θέλημά μας καταργεί την ελευθερία μας και την υποδουλώνει στον εγωισμό μας. Τα άπειρα θελήματα του Θεού μας βοηθούν να ανακαλύψουμε την ελευθερία ως ύψιστο δώρο. 

Η υποταγή και η ταύτιση της βούλησής μας στη βούληση του Θεού ,φωτίζει το νου, γεννά την απόφαση και αναδεικνύει το πρόσωπο. 

Υπάρχει μια θαυμάσια μονολόγιστη προσευχή που εκφράζει αυτό το φρόνημα:

 «Κύριε, ποίησόν με οίον θέλεις και ως θέλεις∙ καν θέλω, καν μη θέλω». 

Αν η καρδιά ενός ανθρώπου μπορεί να προσεύχεται με αυτό τον τρόπο, είναι δυνατόν να διερωτάται ποιό είναι το θέλημα του Θεού; Ο Θεός έχει άπειρα θελήματα που τα προσφέρει στον καθένα μας ως ευκαιρίες και δυνατότητες. Όταν εμείς ταυτιστούμε με τη βούλησή Του, τότε διακρίνουμε ξεκάθαρα το ένα που μπορούμε να επιλέξουμε και ξεκάθαρα να αποφασίσουμε. 

Η κοσμική ηθική , η ηθική των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων, στηριζόταν στην υποταγή της φύσεως στη βούληση του ανθρώπου. Αντίθετα, η πνευματική ηθική βασίζεται στην υποταγή της ανθρώπινης βούλησης στη βούληση του Θεού. Έτσι, υποτάσσεται όλος ο άνθρωπος – ψυχή και σώμα, φύση και πνεύμα- στη χάρι Του. 

Έτσι γίνεται «θείας κοινωνός φύσεως» και «εγνωσμένος υπό Θεού».

Από το βιβλίο: «ΝΙΚΟΛΑΟΥ 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ 

ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ 

Άνθρωπος μεθόριος 

Από τα αναπάντητα διλήμματα 

Στα περάσματα της «άλλης λογικής» 

Εκδόσεις: «Εν πλω»

πηγή:http://talanto.forumup.gr