Η ζωή του χριστιανού είναι άμεσα συνδεδεμένη με την θεία λατρεία. Κατανοώντας αυτήν την κεφαλαιώδη αλήθεια η Αγία μας Εκκλησία καθιέρωσε τους λειτουργικούς κύκλους του εκκλησιαστικού έτους.

Ἡ χριστιανικὴ ζωὴ εἶναι ἕνας ἀγώνας. Τὸ πρῶτο βῆμα τοῦ χριστιανοῦ εἶναι νὰ μάθει νὰ πολεμᾶ. Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ὁ χριστιανὸς θὰ θελήσει νὰ ἀκολουθήσει τὸν Χριστό, ἀρχίζει ἕνας ἄγωνας, ἕνας πόλεμος.


Ὁ Ἀπ. Παῦλος γράφει: «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Έφες. 6, 12). Καὶ ὁ Κύριος εἶπε: «Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἀλλὰ μάχαιραν.» (Ματθ. 10, 34) καί «ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ» (Ματθ. 10, 36).

Εἶναι ἄναγκη ὁ χριστιανὸς νὰ μάθει νὰ πολεμᾶ, νὰ ἀγωνίζεται ἐναντίον τῶν ἔχθρών του. Ἐχθροὶ τοῦ χριστιανοῦ δὲν εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ εἶναι γύρω του. Ἐχθροὶ τοῦ χριστιανοῦ εἶναι ὁ διάβολος, εἶναι ὁ κόσμος μὲ τὸ ἁμαρτωλὸ φρόνημά του. Ἐχθρὸς τοῦ χριστιανοῦ εἶναι ὁ ἑαυτός του μὲ τὶς ἀδυναμίες καὶ τὰ πάθη του.

Από τη στιγμή που το Πανάγιο Πνεύμα με τους καρπούς των αρετών προσδιορίζει την πνευματική μας ζωή είναι αυτονόητο ότι και εμείς οφείλουμε να συντονίζουμε όλες τις προσπάθειες του πνευματικού μας αγώνα μέσα σε αυτά τα ιερά πλαίσια.

Να ακολουθούμε και να επικαλούμαστε τη βοήθεια , τη δύναμη , τη χάρη που ο Θεός δια του Πνεύματος του Αγίου μάς χορηγεί, όπως μας συμβουλεύει και ο άγιος Φώτιος.

Μην αποπροσανατολιζόμαστε σε άλλους τρόπους ζωής που τόσο προβάλλονται και διαφημίζονται στην εποχή μας. Διότι δεν παρέχουν χάρη Θεού , δεν μας σταθεροποιούν στην εμπειρία της παρουσίας του Θεού μέσα μας.

«Μαθηταί του Κυρίου αληθείς και γνήσιοι δεν είναι οι υπερέχοντες κατά τας θεολογικάς γνώσεις ή την ακρίβειαν των μελετών, ωσάν να μας λέγη εν τω ευαγγελίω του ο Ιησούς, αλλ’ οι γνωρίζοντες εμπειρικώς, εξ ιδίας δηλονότι πείρας, τον Χριστόν, οι εφαρμόζοντες πειραματικώς εις τον βίον των και την πράξιν τας εντολάς του Κυρίου, οι αγαπώντες εν έργοις τον Θεόν και τον πλησίον, και οι έχοντες βίον καθαρόν ως το φως, του οποίου και ο ελάχιστος σπινθήρ εν σκοτεινώ τόπω φέγγει και είναι ορατός, και το οποίον φως είναι το κατ’ εξοχήν χρησιμώτατον, εξ όλων των δημιουργημάτων, διότι αυτό είναι η πηγή της ζωής, της χαράς, της κινήσεως, της υπάρξεως παντός πράγματος. Δια τούτο δε και αυτό εκλήθη το πρώτον εις ύπαρξιν.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ;
1) Είναι πιστοί απλώς οι βαπτισμένοι 'Ορθόδοξοι χριστιανοί;

2) Είναι πιστοί όσοι µεγαλώνοντας δεν σκέπτονται και δεν λαμβάνουν υπ' όψιν τι σημαίνει τό βάπτισμα και ποιες υποχρεώσεις ανέλαβαν κατά την τέλεση τού µυστηρίου τού βα­πτίσµατος;

3) Είναι πιστοί όσοι διατείνονται, ότι είναι χριστιανοί, αλλά δεν εκκλησιά­ζονται τακτικώς, δεν εξοµολογούν­ται τις αμαρτίες τους σε πνευματικό πατέρα και δεν κοινωνούν τό Χρι­στό, η κοινωνούν απροετοίμαστοι, χωρίς µετάνοια και χωρίς κατά δια­στήµατα εξομολόγηση των αμαρτιών τους;

Θεόδωρος Ζιάκας
Tο ερώτημα “γιατί νίκησε ο χριστιανισμός;” είναι ισοδύναμο με το ερώτημα “γιατί έγιναν οι Έλληνες χριστιανοί;”. Η ταύτιση των δύο ερωτημάτων δεν είναι αυθαίρετη. Αν δεν γίνονταν οι Έλληνες χριστιανοί δεν θα γίνονταν ούτε οι Ρωμαίοι.

Και με δεδομένη την άρνηση των Εβραίων και την αδιαφορία των άλλων κολεκτιβιστικών λαών της Ανατολής, χριστιανισμός δεν θα υπήρχε. Η οργανική αυτή συνάφεια κάνει το ερώτημα “γιατί νίκησε ο χριστιανισμός;” θεμελιώδες πρόβλημα της ελληνικής ταυτότητας.

Χριστιανοί

Α’. Με το Βάπτισμά σας, όπως ενδυθήκατε το φωτεινό χιτώνα, έτσι ενδυθήκατε και το Χριστό και ήδη έχετε πάρει τον ίδιο πνευματικό χαρακτήρα, την ίδια μορφή με τον Υιό του Θεού. Δηλαδή πήρατε τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της Θεανδρικής προσωπικότητάς Του. Διότι εφόσον ο Θεός μας προόρισε να μας κάνει παιδιά Του, κατά Χάρη, μας έδωσε τα ίδια χαρακτηριστικά γνωρίσματα της δοξασμένης θεανδρι¬κής προσωπικότητας του Χριστού, που Εκείνος τα έχει «κατά φύσιν» και απειροτέλεια. Και εφόσον έχετε γίνει κοινωνοί και μέτοχοι αυτής της θεανδρικής υποστάσεως του Χριστού, είναι πολύ φυσικό να ονομαζόσαστε και χριστοί και να λέει για σας ο Θεός: «Μη θίγετε, αυτούς που είναι δικοί μου, γιατί έχουν χριστεί από μένα, δηλαδή έχουν πάρει τα δικά μου πνευματικά γνωρίσματα». Και έχετε γίνει χριστοί, γιατί δεχτήκατε το άγιο Χρίσμα, που είναι μυστηριακό αντίτυπο του ίδιου του Αγίου Πνεύματος. Και όλα όσα έγιναν και πήρατε στο Βάπτισμά σας έχουν μια μυστηριακή και συμβολική αντιτυπία, επειδή και εσείς είσαστε εικόνες του Χριστού.

Άγιος Βασίλειος ο Μέγας

Πολλές φορές συμβαίνουν ατυχίες και θλίψεις στη ζωή του ανθρώπου, ώστε και μ' αυτές να απο­δειχθεί ποιοί, πλούσιοι ή φτωχοί, είναι στερεωμένοι στην πίστη και δυνατοί. Γιατί και οι δυο αυτές κατηγορίες των ανθρώπων δοκιμάζονται στην υπο­μονή. Στον καιρό μάλιστα των πειρασμών και των θλίψεων, μπορεί να γίνει φανερό κατά πόσο, ο πλούσιος συμπάσχει με τους άλλους. Κατά πόσο δηλαδή ελεεί και αγαπά τους αδελφούς.

Ο φτωχός επίσης κατά πόσο δέχεται τις θλίψεις, ευχαριστώντας τον Θεό και όχι βλασφη­μώντας και αλλάζοντας εύκολα, ανάλογα με τις περιστάσεις, τα φρονήματά του. Ο κυβερνήτης φαίνεται το χειμώνα στις δυσκολίες που συναντά μέσα στα κύματα. Ο αθλητής δείχνει την αντοχή και την τέχνη του στο στάδιο. Ο στρατηγός φαίνε­ται στον πόλεμο. Και ο μεγαλόψυχος φαίνεται στη συμφορά.

Χριστιανός

  Ὁ Χριστιανός εἶναι ἕνας μικρός Χριστός ἐπάνω στήν γῆ.
       Ναί!
Ὁ Χριστιανός πρέπει νά εἶναι μιά σμικρογραφία τοῦ Χριστοῦ.
Ὅπως, ὅταν ἀποσπάσουμε μιά σταγόνα νεροῦ ἀπό τήν θάλασσα, ἔχουμε στά χέρια μας μία σμικρογραφία τῆς θαλάσσης, ἔτσι καί ὅταν ἀποσπάσουμε ἕναν Χριστιανό ἀπό τό μυστικό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἔχουμε μία σμικρογραφία Χριστοῦ.

Αληθινός χριστιανός, είναι ο άνθρωπος εκείνος που πιστεύει στην Αγία Τριάδα. Στον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα.

Έχει αποδεχθεί και έχει ομολογήσει ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, ο Θεάνθρωπος Ιησούς, ο Εμμανουήλ και πως είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου.

Είναι βαπτισμένος στο όνομα του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και χρισμένος με (Άγιο Μύρο) τις δωρεές και τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.

 Τι αρμόζει να κάνει ο χριστιανός για να αποφεύγει όσο μπορεί την αμαρτία!

α. Καλότυχοι εκείνοι, οπού δέχτηκαν το Χριστό, που σαν το φως έλαμψε μέσα στο σκοτάδι τους, γιατί αυτοί έγιναν τέκνα του ,φωτός, πραγματικά, και της ημέρας.

β. Καλότυχοι εκείνοι οπού ντύθηκαν το φως του στη ζωή ετούτη, γιατί φορέσανε το ένδυμα του γάμου από τώρα κιόλας. Αυτοί δε θα δουν ποτέ τα χέρια ή τα πόδια τους δεμένα, κι ούτε θα γνωρίσουνε το πυρ το αιώνιο.

Για να διορθώσεις τον εαυτό σου και να γίνεις αληθινός Χριστιανός, άνθρωπος του Χριστού, έχε εμπρός στα πνευματικά σου μάτια τη ζωή Του και ατένιζε συχνά προς αυτήν μιμούμενος το παράδειγμα του Κυρίου σου.

Συχνά κοιτας στον καθρέπτη για να δεις μήπως έχεις μουτζούρες στο πρόσωπο και, όταν τις επισημάνεις, τις σκουπίζεις. Καθρέπτης της ψυχής σου ας είναι η αναμάρτητη ζωή του Χριστού. Κοίταζε κεί συχνά, για να βλέπεις την κατάσταση της ψυχής σου: Θέλει αυτό που θέλει ο Χριστός; Πράττει ό,τι έπραττε ο Χριστός, όταν ζούσε στη γη; Όσα αντίθετα προς την ζωή του Χριστού βλέπεις στην ψυχή σου, σαν μουτζούρες καθάριζέ τα με την μετάνοια και την συντριβή της καρδιάς.

Πηγή: Αγίου Τύχωνος του Ζαντόνσκ, «Πορεία προς τον ουρανό», εκδόσεις Ι.Μ. Παρακλήτου

Ο άνθρωπος σήμερα φαίνεται να λησμόνησε και να μην αναζητά επισταμένα το βαθύ νόημα της ζωής. Ενδιαφέρεται μάλλον για την εξεύρεση του επιούσιου άρτου και μικρή ή μεγάλη αύξηση των ευρώ. Στη μεγάλη δυσκολία των καιρών, για την οποία πολλά έχουμε πει και γράψει, βασική σημασία έχει η βαθιά πίστη στον Θεό, η οποία χαρίζει στους πιστούς εμπιστοσύνη, κουράγιο, παρηγοριά και ελπίδα. Επίσης,οι ορθές διαπροσωπικές σχέσεις με αγαθή φιλία, καλή συζήτηση, φιλότιμη προσπάθεια, καλοσύνη και συμπάθεια τονώνουν και δεν αφήνουν τον άνθρωπο να πνιγεί στη μοναξιά και να χτυπηθεί από την καταιγίδα τη απελπισίας.