Ἡ ἀγάπη γιά τόν συνάνθρωπο ὁλοκληρώνεται μέσα ἀπό τό ρίσκο πού παίρνει κανείς: «Οὐ μή φάγω κρέα εἰς τόν αἰῶνα ἵνα μή τόν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω» (Α΄ Κορ. η΄ 13). Ὁ Παῦλος εἶναι ἕτοιμος νά κόψει ὅλα τά δικαιώματά του, ἄν αὐτά πρόκειται νά διαταράξουν τήν ἀγάπη του μέ τούς ἀδελφούς. Πόσο μακριά εἴμαστε ἀπό αὐτό τό πνεῦμα; Ἐμεῖς, προκειμένου νά ἱκανοποιήσουμε τίς ἐπιθυμίες μας εἴμαστε ἔτοιμοι νά ἰσοπεδώσουμε τόν ἀδελφό... Ὅποιος αὐξάνει στήν ἀγάπη, θέλοντας καί μη, περιορίζει τά δικαιώματά του ἀλλά καί τίς ἀδυναμίες του.


Αὐτό ὅμως ἐπισυμβαίνει μέ ἕναν τρόπο φυσικό καί ἀνεπαίσθητο. Κάποιος νέος ἄνθρωπος πού ἀγάπησε πολύ ἕναν ἀδικημένο τόλμησε νά ρισκάρει τήν καλή θέση του. Χωρίς νά σκέφτεται μήπως τόν ὑποσκελίσουν, μίλησε καί ἔγραψε μέ παρρησία στούς ἁρμόδιους γιά τή λεβεντιά, τό ὕφος καί τήν ἀνωτερότητα τοῦ ἀδικημένου καί παρεξηγημένου ἀδελφοῦ του.

Ὁ ἄνθρωπος πού τελειώθηκε στήν ἀγάπη δέν προσβάλλει τόν ἀδελφό του. Κάνει παρέα μαζί του, ἔστω κι ἄν ξέρει ὅτι ὁ ἀδελφός του τόν συκοφαντεῖ. Γνώρισα ἕναν τέτοιο ἄνθρωπο πού συμπεριφερόταν μέ περίσσια ἄνεση σέ γνωστό του, ὁ ὁποῖος τόν κατηγοροῦσε σέ τρίτους. Προσπαθοῦσε, ὁποτε βρισκόταν κοντά του νά κινεῖται μέ ἀγάπη. Δέν ἤθελε νά τόν στριμώξει οὔτε μ’ ἕνα σκληρό βλέμμα. Παράπονο ἤ πικρία δέν βγῆκε ἀπό τό στόμα του. Ὁ φιλόψογος ἐκεῖνος ἄνθρωπος ποτέ του δέν ἔμαθε πώς ὁ φίλος του γνώριζε ὅλα ὅσα διέδιδε γι’ αὐτόν.

Τελικά, ἡ φιλία δέν χάλασε καί ὁ ἁμαρτωλός φίλος, μετανιωμένος, ἄρχισε νά τόν σέβεται καί νά τόν ἐκτιμᾶ. Τί κοινό ἔχουν ὁ Θεός μας, ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ἀπόστολος Πέτρος καί ὁ πατέρας τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ τῆς παραβολῆς; Ὅλοι τους τόλμησαν ἀπό μεγάλη ἀγάπη νά κάνουν κινήσεις πού τούς ταπείνωναν καί, τελικά, βγῆκαν κερδισμένοι. Ὁ Θεός ἔδωσε ἐλευθερία στόν ἄνθρωπο καί ταπεινώθηκε ἕως ἐσχάτων ἀπό τά λάθη τοῦ δημιουργήματός Του πάνω στόν Σταυρό. Τελικά ἀναστήθηκε καί ἀνέστησε καί τό πλάσμα Του.

Ὁ ἀπ. Παῦλος δίωκε ἀπό ζῆλο καί ὑπέρμετρη ἀγάπη πρός τόν Θεό τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τούς χριστιανούς καί ταπεινώθηκε στόν δρόμο πρός τή Δαμασκό. Τυφλώθηκε. Τελικά, ἔγινε Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν.Ὁ ἀπ. Πέτρος ἀπό ἀγάπη στόν Χριστό ἔκοψε τό αὐτί τοῦ Μάλχου, ἀρνήθηκε τόν Χριστό, παραλίγο νά πνίγει στή θάλασσα καί ἄκουσε τό «πίσω μου σ’ ἔχω, σατανᾶ». Τελικά ἔγινε ὁ στῦλος τῆς Ἐκκλησίας.Ὁ πατέρας τῆς παραβολῆς τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ ἔδωσε τό μερίδιο τῆς περιουσίας πού ἀναλογοῦσε στόν γιό του ἀπό ἀγάπη.

Ταπεινώθηκε ἀπό τή φυγή τοῦ ἄσωτου παιδιοῦ του, ἀλλά μέ τήν ὑπέρμετρη ἀγάπη του κέρδισε τήν ἐπιστροφή αὐτοῦ.

Ἀρχιμ. Ἀρσενίου Κωτσόπουλου, "Ἐκπλήξεις Χάριτος", Ἀθήνα 2010, σελ. 543-544
Πηγή:leimwnas