Σήμερα, η εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. †13 Νοεμβρίου είναι τα γενέθλιά του. (Ανακομιδή λειψάνων Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου †27 Ιανουαρίου)


Μπα! Εμείς ξέρουμε ότι η Εκκλησία μας δεν εορτάζει γενέθλια. Είναι κι αυτό μία από τις διαφορές, που έχουμε με τους παπικούς. Εμείς, οι Ορθόδοξοι, εορτάζουμε μόνο την ημέρα, κατά την οποία εορτάζει και ο Άγιός μας, για να μιμούμαστε τη ζωή του.


Αντιθέτως, οι Δυτικοί εορτάζουν τα γενέθλιά τους. Αυτό είναι μια κακή συνήθεια, που μπήκε κι εδώ στην πατρίδα μας και ιδίως στα παιδιά. Άντε, τώρα, να θυμηθούν οι συγγενείς και οι φίλοι πότε γεννήθηκε ο ένας και ο άλλος. Ενώ η ονομαστική εορτή είναι ωραιότερη. Μαζί με τη μνήμη του Αγίου, εορτάζει και ο άνδρας ή η γυναίκα, που φέρει το όνομά του.


Εμείς, λοιπόν, οι Ορθόδοξοι, δεν έχουμε τέτοια συνήθεια, δεν εορτάζουμε τα γενέθλια των ανθρώπων. Μόνο τρία γενέθλια τιμούμε και εορτάζουμε:


Τα γενέθλια της Υπεραγίας Θεοτόκου, τα γενέθλια του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, του μείζονος των Προφητών, και προπαντός τα γενέθλια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, που αποτελούν σταθμό στην Ιστορία και είναι το μεγαλύτερο γεγονός του κόσμου. Πλήν αυτών των γενεθλίων άλλα δεν έχουμε.


Και για τον ιερό Χρυσόστομο, άλλωστε, από την ιστορία δεν γνωρίζουμε πότε γεννήθηκε. Γνωρίζουμε, όμως, πολύ καλά την ημέρα, την οποία εκοιμήθη. Η ημέρα, την οποία εκοιμήθη ο ιερός πατήρ, είναι η 14η Σεπτεμβρίου. Αλλά επειδή η εορτή του σκιαζόταν από το τεράστιο γεγονός της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, γι’ αυτό η Εκκλησία μας μετέθεσε την εορτή του, ύστερα από δύο μήνες, στις 13 Νοεμβρίου.


Η κοίμηση του Αγίου γενέθλια είναι. Διότι ο Χριστιανός θεωρεί την έξοδό του από τη ζωή αυτή ως ένα είδος γεννήσεως πνευματικής. Και όπως το μικρό παιδί, που βγαίνει από την κοιλιά της μάνας του, χαιρετίζει την νέα ζωή, έτσι και ο άνθρωπος δια του θανάτου του, ως εκ κοιλίας μητρός αυτού εξέρχεται, για να χαιρετίσει την άλλη ζωή, την αιώνια ζωή, τη μακαριότητα.


Γι’ αυτό και ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος την παραμονή του θανάτου του και ενώ περίμενε με χαρά το μαρτύριό του, έλεγε: «Ἐπίκειταί μοι τοκετός», «Περιμένω τοκετό». Περίμενε με χαρά το μαρτύριό του, γιατί, όπως σας είπα, ο θάνατος είναι ένα είδος γεννήσεως σ’ έναν ωραιότερο κόσμο.


Από Ιεραποστολική συγκέντρωση, Φλώρινα 13 -11-1973




Πηγή: Ι.Ν. Αγίων Χαραλάμπους & Αντωνίου Κρύα Ιτεών Πατρών