Ἡ Ἐκκλησία μας ἐθέσπισε πρὸς τιμὴν τῆς Παναγίας μας πολλὲς θεομητορικὲς ἑορτές. Μία δὲ ἀπὸ αὐτὲς εἶνε καὶ τὸ Γενέθλιον τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ποὺ ἑορτάζεται τὴν 8η Σεπτεμβρίου. Ποιό εἶνε τὸ ἱστορικὸ τῆς ἑορτῆς; Συντόμως θὰ τὸ είπω.

Η ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΚΑΡΠΟΣ ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΕΥΣΕΒΩΝ ΓΟΝΕΩΝ

Στὶς 8 Σεπτεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς καλεῖ, γιὰ νὰ τιμήσουμε ἕνα πρόσωπο. Ποιό εἶνε τὸ πρόσωπο αὐτό;

Εἶνε κανένας ἀσκητής, ποὺ ἁγίασε εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος;
Εἶνε κανένας ὁμολογητὴς καὶ μάρτυρας, ποὺ ὡμολόγησε τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ τοὺς σκληροὺς διωγμούς; Εἶνε κανένας διδάσκαλος καὶ πατέρας τῆς Ἐκκλησίας ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ ὡς ἀστέρες ἔλαμψαν εἰς τὸν οὐρανὸν τῆς Ἐκκλησίας;
Εἶνε ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος;
Εἶνε ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι;
Ὄχι. Εἶνε ἕνα ἄλλο πρόσωπο, ποὺ εἶνε ὑπεράνω ὅλων τῶν προσώπων ποὺ γεννήθηκαν ἐδῶ στὴ γῆ.
Εἶνε ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος.

Ὥστε μιὰ γυναίκα ἔφτασε μέχρι τοιούτου ὕψους, ὥστε νὰ εἶνε ὑπεράνω ἁγίων καὶ μαρτύρων καὶ ὁμολογητῶν καὶ ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων; Μάλιστα. Δύο γυναῖκες εἶνε ἄξιες μνημονεύσεως ἐκ διαφόρου πλευρᾶς. Ἐὰν θὲς νὰ δῇς, σὲ ποίαν ἄβυσσον μπορεῖ νὰ πέσῃ ἡ γυναίκα καὶ νὰ συμπαρασύρῃ στὴν πτῶσιν της ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος, δὲς τὴν Εὔα.
Καὶ ἐὰν πάλι θὲ᾿ς νὰ δῇς, σὲ ποιό τεράστιο ὕψος μπορεῖ νὰ φθάσῃ ἡ γυναίκα, ὑπεράνω τῶν νεφελῶν, ὑπεράνω γαλαξιῶν, ὑπεράνω ἀστέρων, δὲς τὴν Παναγία μας.
Τὸ ἕνα, βάθος· τὸ ἄλλο, ὕψος δυσθεώρητο.

Ὦ γυναῖκες· ἢ τὸ ἕνα θὰ εἶσθε, ἢ τὸ ἄλλο. Ἢ Εὖες θὰ εἶσθε, ἢ Παναγίες. Ἐὰν εἶσθε Εὖες, συμφορὰ στὴν ἀνθρωπότητα. Ἐὰν εἶστε μικρὲς Παναγίες, ὤ χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις στὸν κόσμο.

Καὶ ἡ Παναγία μας ἐγεννήθη κατὰ φυσικὸν τρόπο, ὅπως γεννώμεθα καὶ ἡμεῖς, βεβαρημένη μὲ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα. Ποιοί ἦταν οἱ γονεῖς της; Κανείς ἄνθρωπος δὲν γεννᾶται ἀπὸ βράχο. Ἔδωσε ὁ Θεὸς ἐν τῇ πανσοφίᾳ του νὰ γεννώμεθα ἀπὸ ἄνδρα καὶ γυναῖκα ἡνωμένους μὲ τὸν γάμο.

Οἱ γονεῖς τῆς Παναγίας ἦταν ἄνθρωποι εὐσεβεῖς· ὁ πατέρας τῆς ὠνομάζετο Ἰωακείμ, καὶ ἡ μητέρα της ὠνομάζετο Ἄννα. Ἀνδρόγυνο ἠγαπημένο. Ἦταν πτωχοί, ἀλλὰ εἶχαν τὸ Θεὸ μέσα τους.

ΘΛΙΨΙΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΑΤΕΚΝΙΑΣ
Ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα εἶχαν μιὰ στενοχώρια. Δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος χωρὶς λύπη καὶ στενοχώρια. Καὶ ἡ στενοχώρια τους ἦτο, ποὺ δὲν εἶχαν παιδί. Καὶ ὅταν λείπῃ τὸ παιδὶ ἀπὸ τὸ σπίτι, κανένα ἄλλο ἀγαθὸ δὲν μπορεῖ νὰ ἀντικαταστήσῃ τὴν δωρεὰ αὐτὴ τοῦ Θεοῦ. Στενοχωρημένοι ἦταν οἱ γονεῖς αὐτοί. Περνοῦσαν τὰ χρόνια, φτάσανε σὲ μεγάλη ἡλικία, καὶ δὲν ἔπαυσαν νὰ παρακαλοῦν μὲ δάκρυα τὸ Θεό, γιὰ νὰ τοὺς δώσῃ παιδί. Καὶ ἄκουσε τὴν προσευχὴ αὐτὴ ὁ Θεός.

Δύναμις τεραστία εἶνε ἡ προσευχή. Ἡ προσευχὴ μπορεῖ νὰ κατεβάσῃ τὰ ἄστρα στὴ γῆ, καὶ ἡ προσευχὴ μπορεῖ νὰ ἀνεβάσῃ τὴ γῆ στὸν οὐρανό. Μάλιστα. «Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν» (Λουκ. 18,27).

Παρακαλοῦσαν τὸ Θεό. Καὶ ὁ Θεὸς ἄκουσε τὴν προσευχὴ τοῦ εὐσεβοῦς ἀνδρογύνου· καὶ ἡ Ἄννα σὲ μεγάλη ἡλικία συνέλαβε καὶ ἐγέννησε ἕνα χαριτωμένο κοριτσάκι, ποὺ ἔλαβε τὸ γλυκύτατο ὄνομα, ποὺ εἶνε γνωστὸ σὲ ὅλο τὸν κόσμο καὶ σ᾿ ὅλη τὴ χριστιανοσύνη, ἔλαβε τὸ ὄνομα Μαρία.

Οἱ γονεῖς τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου μὲ χαρὰ καὶ ἀγαλλίασι ἀνέπεμπαν στὸ Θεὸ δοξολογία γιὰ τὸ παιδὶ ποὺ γεννήθηκε.

Ἀλλ᾿ ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ γεννήθηκε ἡ Μαρία, οἱ γονεῖς, ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα, ᾐσθάνθησαν πολὺ βαρὺ τὸ καθῆκον τους. Προσεπάθησαν μὲ ὅλες τους τὶς δυνάμεις νὰ φυτεύσουν μέσ᾿ στὴν καρδιά της τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Ἐκοπίασαν καὶ ἐμόχθησαν· καὶ μαζὶ μὲ τὸ γάλα ἐποτίσθη ἡ μικρὰ Μαρία μὲ τὴν εὐσέβεια καὶ τὴν ἀγάπη στὸ Θεό. Καὶ ὅταν πλέον ἐμεγάλωσε λίγο, τὴν ἀφιέρωσαν στὸ Θεό – σπάνιο φαινόμενο αὐτό.

ΜΕΓΑΛΗ ΑΦΙΕΡΩΣΙ
Ἔρχονται στὶς ἐκκλησίες πολλοὶ καὶ κάνουν δωρεές· ἀφιερώνουν εἰκόνες, ἀνάβουν λαμπάδες κ.τ.λ.. Μικρὰ δῶρα εἶνε αὐτά. Τὸ μεγάλο εἶνε, νὰ κάνῃς ἀφιέρωμα ὄχι εἰκονίσματα καὶ χρήματα, ἀλλὰ ν᾿ ἀφιερώσῃς ἕνα παιδί σου στὸ Θεό. Τώρα ὅμως ὄχι μόνο δὲν ἀφιερώνουν τὸ παιδί τους, ἀλλὰ ἂν ἀκούσουν οἱ μανάδες ὅτι ἕνα παιδί τους πάει στὸ Θεό καὶ ἀγαπάει τὸ Θεό, τί κατάρες καὶ τί πιέσεις ὑφίστανται οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ διδάσκαλοι καὶ ὁ ἐπίσκοπος!

Τὰ παιδιά τους νὰ παντρευτοῦν. Παντρειά, παντρειά, πατρειά! τίποτε ἄλλο παραπάνω, τίποτε ἄλλο ἀνώτερο. Καὶ μετά, διαζύγια· καὶ μετά, οἰκογενειακὰ δράματα· καὶ μετά, ὅλα τὰ κακά.

Δὲν εἶμαι ἐναντίον τοῦ γάμου – ἀλλοίμονο· ἀλλὰ βλέπομε ἐδῶ τὴ μεγάλη διαφορά. Μολονότι ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα εἶχαν ἕνα κοριτσάκι, τὴν πῆγαν στὸ ναό. Καὶ ἔμεινε ἐκεῖ ἕως ὅτου «ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τὸ Χαῖρε».

ΦΥΣΙΚΗ ΓΕΝΝΗΣΙΣ
Αὐτὸ εἶνε τὸ ἱστορικὸ τῆς ἑορτῆς. Τί μᾶς διδάσκει; Μᾶς διδάσκει ἕνα ἱερὸ καθῆκον. Ποιό εἶνε αὐτό; Πρέπει νὰ προσέξουμε τὰ παιδιά, ὅπως πρόσεξε τὸ ἀνδρόγυνο αὐτὸ τὴν μονογενῆ τους κόρη.

Τὸ παιδὶ γεννιέται κατὰ φυσικὸ τρόπο· ἔτσι ὥρισε ὁ Θεός. Ὁ φυσικὸς τρόπος γεννήσεως, ἀπὸ ἀρσενικὸ καὶ θηλυκό, συναντᾶται εἰς ὅλην τὴν ζωολογικὴ κλίμακα. Μὲ ἁπλούστερα λόγια· δὲν γεννάει μόνον ὁ ἄνθρωπος· γεννάει π.χ. καὶ τὸ πρόβατο, γεννάει καὶ ἡ ἀγελάδα, γεννάει καὶ τὸ γαϊδουράκι, γεννάει καὶ τὸ κοράκι· γεννᾶνε καὶ τὰ θηρία, γεννάει καὶ ἡ τίγρις καὶ ὁ λέων, γεννάει καὶ ἡ μαϊμοῦ. Γεννᾶνε ὅλα αὐτά. Ἀλλὰ πόση τεραστία διαφορά! Ἄβυσσον διαφορᾶς ἔχει τὸ παιδὶ ποὺ γεννάει ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ ὅλα τὰ νεογνά, τοῦ πιθήκου καὶ τῶν ἄλλων ζῴων. Βέβαια, δὲν τὸ ἀρνούμεθα, καὶ τὸ παιδὶ τοῦ ἀνθρώπου ποὺ γεννᾶται ἔχει σάρκας καὶ κόκκαλα, ἔχει ὑπόστασιν σαρκικὴν ὅπως καὶ τὰ ζῷα. Τὰ ζῷα φροντίζουν καὶ κάνουν τὸ πᾶν γιὰ νὰ τὰ ταΐσουν, γιὰ νὰ τὰ στεγάσουν, γιὰ νὰ φυλάξουν ἀπὸ τοὺς κινδύνους τὰ παιδιά των. Ἔχουμε παραδείγματα πουλιῶν, ὅπως ὁ πελαργός· ἂν πιάσῃ φωτιὰ ἡ φωλιά του, πέφτει στὴ φωτιὰ γιὰ νὰ σώσῃ τὰ νεογνά του. Τέτοια ἀφοσίωσι ἔχουν τὰ πουλιὰ καὶ τὰ ζῷα στὰ παιδιά τους. Καὶ ἂν αὐτά, ποὺ στεροῦνται λογικοῦ, ἔχουν τέτοια ἀγάπη στὰ παιδιά τους, πόσο περισσότερη ἀγάπη πρέπει νὰ ἔχουν οἱ ἄνθρωποι, οἱ μητέρες καὶ οἱ πατέρες στὰ παιδιά τους; Καὶ ὅπως ἐκεῖνα φροντίζουν γιὰ τὴν τροφή τους, ἔτσι καὶ ὁ πατέρας καὶ ἡ μητέρα πρέπει νὰ φροντίζουν νὰ ἔχῃ φαῒ τὸ παιδί, νὰ ἔχῃ τὸ ροῦχο του, νὰ ἔχῃ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ χρειάζονται γιὰ τὴν σωματική του ζωὴ καὶ ἀνάπτυξι.

ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
Ναί, πρέπει νὰ φροντίζουν οἱ γονεῖς γι᾿ ὅλα αὐτά. Ἀλλὰ ἐκεῖ θὰ σταματήσουμε; Ὄχι. Δὲν ἔχει μόνον φυσικὰς ἀνάγκας τὸ παιδί· ἔχει καὶ πνευματικὰς καὶ ἠθικάς. Τὸ νὰ γεννήσῃς παιδὶ δὲν εἶνε καὶ κανένα δύσκολο πρᾶγμα. Δὲν τὸ λέω ἐγὼ αὐτό, τὸ λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος· καὶ τὰ ζῷα γεννᾶνε. Ποιό εἶνε τὸ μεγάλο, ποιό εἶνε τὸ δύσκολο, ποὺ προσιδιάζει στὸν ἄνθρωπο; Ὄχι τὸ γεννᾶν, ἀλλὰ τὸ ἀνατρέφειν. Ὄχι νὰ τὸ γεννήσῃς, ὅπως γεννοῦν τὰ ζῷα, ἀλλὰ τὸ νὰ πάρῃς τὸ παιδὶ καὶ νὰ τὸ ἀναθρέψῃς, νὰ τὸ ἀναδείξῃς, νὰ τὸ κάνῃς ἄνθρωπο· νὰ τὸ ἀπαλλάξῃς ἀπὸ κακίες καὶ ἐλαττώματα, καὶ στὴ θέσι τους νὰ φυτεύσῃς τὰς ἀρετάς, γιὰ νὰ γίνῃ μία νέα κτίσις, ἕνας νέος ἄνθρωπος, ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος (βλ. Β΄ Κορ. 5,17. Γαλ. 6,15. Ἐφ. 2,15· 4,24). Αὐτὴ εἶνε ἡ ἀποστολὴ τῶν γονέων. Ὄχι τὸ γεννᾶν ἀλλὰ τὸ ἀνατρέφειν σὲ κάνει πατέρα. Δὲν θὰ σὲ ὀνομάσω πατέρα, ὅταν ἁπλῶς ζῇς τὸ παιδί σου, ἀλλὰ ὅταν τὸ ἀνατρέφῃς σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τί θὰ πῇ αὐτό;

Μὲ ἁπλούστερα λόγια. Τὸ παιδάκι ποὺ βρίσκεται στὴν κούνια, μόλις ἀρχίσῃ νὰ μιλάῃ, ἡ πρώτη λέξις ποὺ πρέπει νὰ μάθῃ δὲν εἶνε «μαμάκα» καὶ «μπαμπάκα»· ἡ πρώτη λέξις εἶνε ὁ Χριστός. Καὶ ὅταν κουνάει τὰ εὐλογημένα χεράκια του, ἀπὸ μικρὸ μικρὸ νὰ τὸ μάθῃς νὰ λέῃ τὸ «Ἅγιος ὁ Θεός…», τὸ «Κύριε, ἐλέησον», τὸ «Πάτερ ἡμῶν…», τὶς προσευχὲς τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ ὅταν μεγαλώσῃ καὶ πάῃ στὸ σχολεῖο, νὰ τοῦ ἀγοράσῃς μιὰ Καινὴ Διαθήκη καὶ νὰ διαβάζῃ μέρα – νύχτα τὸ Εὐαγγέλιο. Καὶ ὅταν νυχτώνῃ, κάτω ἀπὸ τὰ ἄστρα, νὰ πάρῃς μὲ τὴ γυναῖκα σου τὸ παιδάκι σου, νὰ γονατίσῃς καὶ νὰ κάνῃς προσευχὴ μαζί του. Καὶ ὅταν χτυπᾷ ἡ καμπάνα τὴν Κυριακή, νὰ πᾶτε οἰκογενειακῶς στὴν ἐκκλησία. Νὰ ἐκκλησιαστῇς μαζί του. Νὰ τὸ ἔχῃς κοντά σου στὴν ἐκκλησία, μὲ σταυρωμένα τὰ χέρια, καὶ νὰ μὴν τὸ ἀφήσῃς νὰ τρέχῃ σὰν σὲ ἁλώνι στὴν ἐκκλησία. Καὶ ὅταν πλησιάζει τὸ Πάσχα καὶ οἱ μεγάλες γιορτές, νὰ τὸ πᾷς στὸν ἐξομολόγο, γιὰ νὰ πῇ τ᾿ ἁμαρτήματά του καὶ νὰ κοινωνήσῃ τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Νὰ προσέχῃς τὴ ζωή σου καὶ νὰ τοῦ δίνῃς καλὸ παράδειγμα. Καμμιά αἰσχρὰ λέξι νὰ μὴ βγῇ ἀπὸ τὸ στόμα σου, καμμιά βλασφημία, καμμιά φιλονικία μὲ τὴ γυναῖκα σου. Νὰ εἶνε ἁγιασμένο τὸ σπίτι σου, καὶ νὰ τὸ κάνῃς ἐκκλησία.

Αὐτὰ πρέπει νὰ κάνῃς σὰν πατέρας.

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΚΗΣ ΑΝΑΤΡΟΦΗΣ
Καὶ τώρα γεννᾶται τὸ ἐρώτημα. Ἔτσι ἀνατρέφονται τὰ παιδιὰ σήμερα; Ἐμένα ρωτᾶτε; Ζῆτε μέσα στὴν κοινωνία, εἶστε οἰκογενειάρχαι, καὶ γνωρίζετε, ὅτι σήμερα δὲν ὑπάρχει αὐτὴ ἡ χριστιανικὴ ἀνατροφή. Πόσα παιδάκια δὲν ξέρουν οὔτε τὸ σταυρό τους νὰ κάνουν. Κανένας πατέρας καὶ καμμιά μάνα δὲν τὰ ἔμαθε νὰ κάνουν προσευχὴ στὸ Θεό. Οἱ γονεῖς δὲν κάνουν προσευχὴ στὸ σπίτι· εὐαγγέλιο δὲν διαβάζουν· δὲν ἐξομολογοῦνται καὶ δὲν κοινωνοῦν τῶν ἀχράντων μυστηρίων· παράδειγμα δὲν δίνουν στὰ παιδιά.

Καὶ τ᾿ ἀποτελέσματα τὰ βλέπουμε. Τὰ παιδιὰ ἀγρίεψαν. Βλέπεις τὰ μικρὰ καὶ μουντζώνουν καὶ βλαστημοῦνε καὶ αἰσχρολογοῦνε καὶ νὰ αἰσχροπράττουν. Καὶ ἀφοῦ σὺ ὁ πατέρας δὲν τὰ διδάσκεις καὶ δὲν τοὺς δίνεις καλὸ παράδειγμα, τότε θὰ ἔχουν γιὰ δάσκαλο τὸ ῥαδιόφωνο, τὴν τηλεόρασι καὶ τοὺς ἀθέους καθηγητὰς καὶ δασκάλους. Γι᾿ αὐτὸ τὸ παιδὶ ἀγρίεψε καὶ τὸ βλέπουμε νὰ κάνῃ πράγματα φοβερά. Κάθε μέρα ἡ ἐφημερίδες στάζουν αἷμα. Βλέπουμε μικρὰ παιδιὰ νὰ κάνουν λῃστεῖες, νὰ μπαίνουν στὰ σπίτια νὰ λῃστεύουν γριές, νὰ σκοτώνουν. Βλέπουμε μικρὰ παιδιὰ νὰ πράττουν ὄργια τῶν ὀργίων, καὶ νὰ τρέχουν ἰλιγγιωδῶς μέσα στοὺς δρόμους, καὶ νὰ σκοτώνουν καὶ νὰ σκοτώνωνται. Καὶ ἕνα παιδὶ ―σημάδι τοῦ αἰῶνος μας εἶνε― πῆρε τὴν καραμπίνα καί, μὲ σκάγια ποὺ σκοτώνουν τ᾿ ἀγριογούρουνα, σκότωσε τὸν πατέρα του. Ἔμ, ἔτσι εἶνε· τὸ παιδὶ ποὺ δὲν τὸ ἀνατρέφεις μὲ τὸ Θεό, θὰ γίνῃ τὸ ἀγριώτερο θηρίο· καὶ θὰ ὑποστῇς μεγάλας πικρίας.

Καὶ ὅμως τὰ παιδιὰ αὐτὰ θὰ μποροῦσαν νὰ εἶνε τὰ καλύτερα παιδιὰ τοῦ κόσμου. Ναί, τὸ πιστεύω αὐτὸ ποὺ λέω· θὰ ἦταν τὰ καλύτερα παιδιά, ἂν εἶχαν καλὴ ἀνατροφή. Θὰ ἦταν τὰ καλύτερα παιδιὰ τοῦ κόσμου, ἐὰν ἐσὺ ὁ πατέρας κ᾿ ἐσὺ ἡ μητέρα, κοντὰ στὸ φαΐ, κοντὰ στὸ ροῦχο, κοντὰ στὴν ἄλλη περιποίησι ποὺ ἔχεις στὸ παιδί σου ἀπὸ μικρό, ἐφρόντιζες καὶ γιὰ τὴν ἀνατροφή του.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ;
Αὐτὰ τὰ ὀλίγα ἔχω νὰ πῶ, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, σ᾿ ἐσᾶς, ποὺ εἶστε ἕνα μεικτὸν ἀκροατήριο.

Ἐδῶ εἶνε καὶ ἄντρες, εἶνε καὶ γυναῖκες, μεγάλες ἢ νεώτερες, εἶνε καὶ κορίτσια – αὐριανὲς μητέρες, μαθήτριες ποὺ σὲ λίγα χρόνια θὰ ἔχουν δική τους οἰκογένεια. Θέλω, αὐτὰ τὰ πτωχὰ λόγια νὰ φυτευθοῦν μέσ᾿ στὴν καρδιά σας. Βέβαια, μέσα στὰ πολλὰ κορίτσια, θὰ βρεθοῦν καὶ ἕνα – δύο ποὺ θ᾿ ἀφιερώσουν τὸν ἑαυτό τους στὸ Χριστό· ἀλλὰ τὰ πολλὰ κορίτσια θὰ ᾿ρθῆτε σὲ εὐλογημένο γάμο καὶ θὰ γίνετε κ᾿ ἐσεῖς γονεῖς, ὅπως ὁ Ἰωακεὶμ καὶ ἡ Ἄννα, καὶ θὰ φέρετε στὸν κόσμο παιδιά, τὰ ὁποῖα θὰ τ᾿ ἀναθρέψετε ὅπως ἐσεῖς θέλετε.

Ὑπάρχουν χριστιανικὲς οἰκογένειες; Δυστυχῶς ὄχι. Δείξατέ μου μία χριστιανικὴ οἰκογένεια, ποὺ κάθε βράδυ ὁ πατέρας νὰ φωνάζῃ τὴ γυναῖκα του καὶ ἡ γυναίκα νὰ φωνάζῃ τὰ παιδιά της, καὶ ὅλοι μαζὶ νὰ γονατίζουν μπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ προσεύχωνται. Τὸ μικρὸ νὰ κάνῃ τὸ σταυρό του, τὸ ἄλλο νὰ λέῃ τὸ «Ἅγιος ὁ Θεός…», τὸ ἄλλο τὸ «Πάτερ ἡμῶν…», τὸ ἄλλο τὸ «Πιστεύω…», τὸ ἄλλο τὴ Δοξολογία, καὶ μὲ δάκρυα στὰ μάτια ὅλοι μαζὶ ἀγαπημένοι νὰ προσεύχωνται. Δείξατέ μου μιὰ τέτοια οἰκογένεια, νὰ πέσω νὰ τὴν προσκυνήσω.

Λησμονήσαμε τὸ Θεό καὶ φύγαμε ἀπὸ κοντά του, καὶ ἀπ᾿ αὐτὸ προέρχονται ὅλα τὰ κακά. Ἂν δὲν μὲ ἀκούσετε καὶ συνεχίσετε τὴν κακὴ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν σας, τότε τὸ παιδί σας θὰ μεγαλώσῃ καὶ θὰ γίνῃ κλέφτης, φονιᾶς, λωποδύτης, ἀπατεώνας· καὶ προτιμότερο θὰ ἦτο νὰ μὴν ἐγεννᾶτο, ὅπως λέγει τὸ Εὐαγγέλιο γιὰ τὸν Ἰούδα (Ματθ. 26,24· Μᾶρκ. 14,21). Προτιμότερο ἦτο ὁ Ἰούδας νὰ μὴν ἐγεννᾶτο. Ἂν πρόκειται καὶ τὸ παιδί σου νὰ γίνῃ προδότης πίστεως καὶ πατρίδος, ἂν πρόκειται νὰ γίνῃ ἀπατεώνας, ἐγκληματίας καὶ φονιᾶς, ποὺ νὰ σκοτώνῃ μὲ σκάγια τὸν πατέρα του, νὰ χτυπᾷ τὴ μάνα του, νὰ βρίζῃ, καὶ νὰ γίνῃ πληγὴ καὶ κακοποιὸ στοιχεῖο, τότε θὰ ἦτο προτιμότερο νὰ μὴν ἐγεννᾶτο· διότι θὰ ζῇ καὶ θὰ εἶνε στίγμα τῆς κοινωνίας, συμφορὰ τῆς οἰκογενείας, κίνδυνος – θάνατος τῆς πατρίδος, καὶ ὅλοι θὰ λένε «ἀνάθεμα». Δὲν θὰ καταριῶνται τὸ παιδί, ἀλλὰ θὰ λένε «Ἀνάθεμα στὸν πατέρα ποὺ τὸ ἔσπερνε». Γιὰ νὰ μὴ ποῦν τὸ «Ἀνάθεμα», φροντίστε τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν σας. Φροντίστε νὰ γίνουν καλοὶ πολῖται, Ἕλληνες χρηστοί, ἥρωες καὶ μάρτυρες τῆς φυλῆς, ποὺ νὰ σκορποῦν τὸ καλό.

Ἂς προσπαθήσουμε ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ν᾿ ἀναθρέψουμε τὴ νέα γενεὰ μὲ τὰ διδάγματα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἀνέθρεψε ἡ Ἄννα καὶ ὁ Ἰωακεὶμ τὴ μονάκριβή τους κόρη, τὴν Μαρία, γιὰ νὰ ἔχωμε τὴν εὐλογία τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου εἰς αἰῶνας αἰώνων. Ἀμήν.

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου Κάτω Κλεινῶν – Φλωρίνης τὴν 8-9-1985.

http://armenisths.blogspot.gr/2013/09/8.html