ΕΡΩΤΗΣΗ: Ἀκούω ὅτι πρέπει νά ἐξομολογούμαστε. Ἀλλά δέν καταλαβαίνω νά ἔχω κάνει κάποια μεγάλη ἁμαρτία. Τί νά πῶ στήν Ἐξομολόγηση;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὑπάρχουν πολλοί ἁπλοί χριστιανοί, πού κάνουν τήν ἴδια ἐρώτηση. Μήπως αὐτό ὀφείλεται στό ὅτι ἀποφεύγουν νά κάνουν αὐτοεξέταση καί μοιάζουν μέ ἐκείνους πού δέν κάνουν ἰατρικές ἐξετάσεις καί νομίζουν ὅτι εἶναι ὑγιεῖς; Καί ξαφνικά παρουσιάζεται μιά θανατηφόρα ἀρρώστια, κάποτε στό τελευταῖο στάδιο, πού ἡ ἰατρική ἐπιστήμη ἀδυνατεῖ πιά νά θεραπεύσει; Ἂν εἶχαν κάνει νωρίτερα τήν διάγνωση, μπορεῖ νά θεραπεύονταν.

. Ἑπομένως ἡ κατά καιρούς προσέλευση στόν Πνευματικό- Ἐξομολόγο εἶναι ἀπό πολλές πλευρές ὠφέλιμη. Γιατί εἶναι ἀδύνατον νά πεῖ κανείς ὅτι δέν ἔχει κάνει στή ζωή του καμία ἁμαρτία! Ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς τό λέγει καθαρά: “Ἐάν εἴπωμεν ὅτι ἁμαρτίαν ούκ ἔχομεν, ἑαυτούς πλανῶμεν καί ἡ ἀλήθεια οὐκ ἔστιν ἐν ἡμῖν” (Α´ Ἰωάν.α' 8).

Δέν ὑπῆρξε, δέν ὑπάρχει καί οὔτε θά ὑπάρξει ἄνθρωπος στή γῆ ἀναμάρτητος. Μόνον ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς ἦταν ἀναμάρτητος. Ἑπομένως, καθένας ἔχει συμφέρον, γιά τό δικό του καλό, νά πηγαίνει στόν Πνευματικό, νά τόν βοηθεῖ νά ἀντιληφθεῖ καί ἁμαρτίες πού τυχόν δέν ἤξερε καί νά τίς ἐξομολογεῖται καί αὐτές.

. Στήν προσπάθειά μας νά διαπιστώσουμε τά ἁμαρτήματα στά ὁποῖα εἴμαστε ἔνοχοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πολύ βοηθητικό εἶναι νά μελετᾶμε τίς Δέκα Ἐντολές (Ἔξοδ. κ´1-17) καθώς καί τήν ἐπί τοῦ Ὄρους Ὁμιλία τοῦ Κυρίου μας, μέ τήν ὁποία ἑρμήνευσε τόν Νόμο Του (Ματθ. ε´1 ἕως ζ´27). Βεβαίως, ὅταν καθημερινά μελετοῦμε τήν Ἁγία Γραφή καί προσέχουμε τί ἀπό αὐτά τηροῦμε καί τί ὄχι , θά ἀνακαλύπτουμε ὅλο καί περισσότερα σημεῖα, στά ὁποῖα θά πρέπει νά στρέφουμε τόν πνευματικό μας ἀγώνα.


. Ἕνα σημεῖο πού χρειάζεται προσοχή εἶναι ὅτι, ἁμαρτία δέν εἶναι μόνον ἡ παράβαση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί ἡ ἀποφυγή καλῶν πράξεων, πού θά μπορούσαμε νά κάνουμε καί- γιά κάποιο λόγο- ἀποφύγαμε νά κάνουμε. “Εἰδότι καλόν ποιεῖν καί μή ποιοῦντι, ἁμαρτία αὐτῷ ἐστιν” (Ἰακώβ. δ´17).

. Περιληπτικά θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι πρός τρεῖς κατευθύνσεις χρειάζεται νά στρέφει ὁ χριστιανός τό ἐρευνητικό του βλέμμα:
α) Στίς σχέσεις του πρός τόν Θεόν· Τόν πιστεύει εἰλικρινά; Τόν ἀγαπᾶ ὅσο κανέναν ἄλλον; Τόν ὑπακούει; Προσεύχεται πρός Αὐτόν καθημερινά; Τόν ἐπισκέπτεται τακτικά στόν ἱερόν Ναόν Του, γιά νά τοῦ ἐκφράσει τή λατρεία του κατά τήν Θεία Λειιτουργία; Τηρεῖ τίς Νηστεῖες πού ἔχει ὁρίσει ἡ Ἐκκλησία, ὡς ἔκφραση θυσίας πρός τόν Χριστόν, πού θυσιάστηκε γιά τή σωτηρία του;

β) Στίς σχέσεις του μέ τούς συνανθρώπους του· τούς ἀγαπᾶ ἐμπράκτως; Τούς συγχωρεῖ ἀπό τήν καρδιά του, γιά ὅ,τι κακό τοῦ εἶπαν ἤ τοῦ ἔκαναν; Χαίρεται μέ τή χαρά τους, ή τούς ζηλεύει; Ἐνδιαφέρεται γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς τους, καθ´ ὅσον εἶναι δυνατόν, ἤ τούς κρίνει καί κατακρίνει;

γ) Στίς σχέσεις του μέ τόν ἑαυτόν του· ἀγωνίζεται νά διατηρεῖ καθαρή τήν ψυχή του καί τό σῶμα του ἀπό ψυχικά καί σαρκικά πάθη, πολλά ἀπό τά ὁποῖα ἀναφέρει ὁ Ἀπ. Παῦλος στήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολή του (α´ 24-32) καί πρός Ἐφεσίους (ε´16-21); Ὁπλίζεται μέ τά ὅπλα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού μᾶς συνιστᾶ ὁ Ἀπ. Παῦλος στήν πρός Ἐφεσίους Ἐπιστολή Του (ϛ´10-18); Τρέφεται πνευματικά μέ τήν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καθημερινά, καί μέ τήν Μετάληψη τοῦ Ἁγίου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ μας, ὅσο συχνότερα μπορεῖ;

. Ἐάν προσέξουμε τά ἀνωτέρω, ἄς μήν ἀνησυχοῦμε. Γιά ἄλλα θέματα θά μᾶς βοηθεῖ ὁ Πνευματικός, μέ τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νά τά ἐπισημάνουμε, καί νά καθαριζόμαστε ἀπ´ ὅλα αὐτά.

Πηγή:paterikiorthodoxia