Ο Κύριος μας δεν είχε τη συνήθεια να υπερβάλλει στην ομιλία Του. Κανένας λόγος σε τούτο τον κόσμο δεν είναι τόσο ακριβής όσο ο δικός του. Όταν Εκείνος λέει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε χωρίς Αυτόν, πρέπει να το δεχθούμε και να το καταλάβουμε κατά κυριολεξία. Εδώ ομιλεί για το καλό και όχι για το κακό. Δηλαδή δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε καλό χωρίς Χριστό, εκτός Χρίστου ή αντίθετο με το Χριστό.



Εκείνος είναι ο Κύριος, ο χορηγός και εμπνευστής κάθε καλού. Κανένα είδος καλού δεν μπορεί να σταθεί έξω από Εκείνον. Αντιστοίχως, κανένα είδος κακού δεν περιέχεται σ’ Εκείνον. Ο Κύριος μας λέει: Εγώ ειμί η άμπελος, υμείς τα κλήματα (Ιωάν. 15:5). Τί μπορούν να κάνουν τα κλήματα χωρίς το αμπέλι; Μήπως μπορούν ν’ αναπτυχθούν και να φέρουν καρπό; Όχι, δεν μπορούν να γίνουν τίποτε άλλο παρά καύσιμη ύλη για φωτιά.

Ο άνθρωπος μπορεί να σκεφθεί όσο εμβριθώς θέλει, όμως δεν μπορεί να συλλάβει ούτε ένα αληθινά καλό έργο, που να μην είναι εν Χριστώ και να μην πηγάζει από το Χριστό. Αν κάποιος ανθρωπιστής ισχυριστεί ότι κάνει καλά έργα ανεξάρτητα από το Χριστό, ας είμαστε βέβαιοι ότι τα έργα του είναι σάπια στον πυρήνα τους, είτε από ματαιοδοξία, είτε από κρυμμένο εγωισμό. Ο άνθρωπος χωρίς Χριστό είναι όμοιος με τα κλήματα χωρίς το αμπέλι. Ο Χριστός ο ίδιος μας το είπε! Το Αμπέλι είναι μεν αθέατο, κρυμμένο, άλλα τα κλήματα του δεν είναι. Τα σταφύλια του κλήματος και το ίδιο το κλάμα εξαρτώνται από το Αμπέλι. Το Αμπέλι του καλού, που τα πάντα περικλείει, αναπτύσσεται από την καρδιά του Θεού-Πατέρα και ποτίζεται από τη γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος.

Αγία Τριάς ό Θεός, ελέησαν και σώσον ημάς! Γιατί Σε σένα ανήκει όλη η δόξα, η τιμή και η προσκύνηση στους αιώνες. Αμήν.



Πηγή: