α) Α­γι­α­στι­κό - λει­τουρ­γι­κό: (λα­τρευ­τι­κό)˚ Πῶς ὅ­μως ἁ­γι­ά­ζει ἡ ᾿Εκ­κλη­σί­α; ῾Α­γι­ά­ζω, ση­μα­ί­νει κα­θα­ρί­ζω, ἀ­παλ­λάσ­σω ἀ­πό τή βρω­μιά καί ξε­ω­ρί­ζω ἀ­κό­μα.. Καί ἡ ᾿Εκ­κλη­σί­α αὐ­τό κά­νει στά μέ­λη της. ᾿Α­παλ­λάσ­σει το­ύς πι­στο­ύς της ἀ­πό τή λέ­ρα τῆς ἁ­μαρ­τί­ας, μέ­σῳ τῶν Μυ­στη­ρί­ων της, στά ὁ­ποῖ­α ὁ Λυ­τρω­τής Χρι­στός ἐ­να­πέ­θε­σε τήν ἁ­γι­α­στι­κή, τήν κα­θαρ­τι­κή χά­ρη Του. ῞Ο ἴ­διος εἶ­ναι πού ἁ­γι­ά­ζει καί κα­θα­ρί­ζει δι­ά τοῦ Ἁ­γί­ου Πνε­ύ­μα­τος τήν ᾿Εκ­κλη­σί­α γι­ά νά τήν῾῾ πα­ρα­στή­σει ἀ­μώ­μη­τη, χω­ρίς λέ­ρα ἤ ζα­ρω­μα­τιά, σάν νύμ­φη στό πλευ­ρό του ὅ­ταν θά γί­νουν οἱ γά­μοι Του στά τέ­λη τῶν αἰ­ώ­νων. (Ἐ­φεσ. 5. 26,27.)


Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Θε­οῦ, ἀ­πλω­μέ­νη σ’ ὄ­λο τόν πλα­νή­τη μας ἔ­χει σπου­δαί­α ἀ­πο­στο­λή καί σπου­δαῖ­ο ἔρ­γο νά ἐ­πι­τε­λέ­σει. Γι’ αὐ­τό καί τό ἔρ­γο τῆς ᾿Εκ­κλη­σί­ας εἶ­ναι πο­λύ­πλευ­ρο, κα­θο­λι­κό, για­τί ἀγ­κα­λι­ά­ζει ὅ­λο τόν κό­σμο, ὅ­λη τή δη­μι­ουρ­γί­α. Γι᾿ αὐ­τό ἄλ­λω­στε ὀ­νο­μά­ζε­ται καί Κα­θο­λι­κή.

Θέ­λε­τε νά μά­θε­τε τόν τρό­πο τοῦ κα­θα­ρι­σμοῦ; Δι­ά τῶν Μυ­στη­ρί­ων, ὅ­πως ἔ­χου­με πεῖ· «τῷ λου­τρῷ τοῦ ὕ­δα­τος ἐν ρή­μα­τι». (στό πι­ό πά­νω μέ­ρος) Δη­λα­δή, μέ τό λου­τρό τοῦ βα­πτί­σμα­τος, καί «ἐν ρή­μα­τι», μέ τό ὄ­νο­μα τοῦ Πα­τρός καί τοῦ Υἱ­οῦ καί τοῦ ῾Α­γί­ου Πνε­ύ­μα­τος, ὅ­πως ἐ­ξη­γεῖ, ὁ Νι­κό­δη­μος ὁ ῾Α­γι­ο­ρε­ί­της.

Με­τά τό βά­πτι­σμα καί τό χρῖ­σμα τε­λει­ώ­νε­ται τό νέ­ο μέ­λος καί γί­νε­ται ἱ­κα­νό νά πα­ρευ­ρί­σκε­ται στήν τέ­λε­ση τοῦ Μυ­στη­ρί­ου τῆς Θε­ί­ας Εὐ­χα­ρι­στί­ας, πού εἶ­ναι τό Μυ­στή­ριο τῶν Μυ­στη­ρί­ων. πού εἶ­ναι τό κέν­τρο τῆς σω­τη­ρί­ας μας καί ὁ ἄ­ξο­νας πού πρέ­πει νά πε­ρι­φε­ρό­μα­στε. Μέ τό Μυ­στή­ριο αὐ­τό ζοῦ­με συ­νε­χῶς τήν ἀ­να­πα­ρά­στα­ση τῆς Θυ­σί­ας τοῦ Θε­αν­θρώ­που Χρι­στοῦ, προ­σφέ­ρον­τάς την στό Θε­ό καί Πα­τέ­ρα καί αὐ­τό γί­νε­ται κατ᾿ ἐν­το­λή τοῦ ἰ­δί­ου τοῦ Κυ­ρί­ου. ῾

Η συμ­με­το­χή τοῦ πι­στοῦ στό Μυ­στή­ριο αὐ­τό, τόν ἑ­νώ­νει μέ τό Χρι­στό καί μέ ὅ­λο τό πλή­ρω­μα τῆς ᾿Εκ­κλη­σί­ας· ἔ­τσι κα­τορ­θώ­νε­ται ἡ ἑ­νό­τη­τα καί ἡ κοι­νω­νί­α τῶν χρι­στια­νῶν πού εἶ­ναι αὐ­τό τό σῶ­μα τοῦ Χρι­στοῦ, ἡ κοι­νω­νί­α τῶν ἁ­γί­ων καί σε­σω­σμέ­νων ἀν­θρώ­πων. ῾Η Εκ­κλη­σί­α, συμ­βάλ­λει ἀ­κό­μα στόν ἁ­για­σμό τῶν πι­στῶν καί μέ τίς ἄλ­λες ἀ­κο­λου­θί­ες καί προ­σευ­χές της. ῾Αλ­λά καί τά προ­σβλη­μέ­να της τέ­κνα ἀ­πό κά­ποι­α ἁ­μαρ­τί­α τά θε­ρα­πε­ύ­ει, τά κα­θα­ρί­ζει καί τά ἐ­πα­να­φέ­ρει στήν κα­τά Θε­ό ζω­ή, μέ τό σω­τή­ριο Μυ­στή­ριο τῆς με­τά­νοι­ας καί τῆς ἐ­ξο­μο­λό­γη­σης καί τῆς θεί­ας Κοι­νω­νί­ας, ὅ­πως βε­βαι­ώ­νει καί ὁ ἠ­γα­πη­μέ­νος μα­θη­τής: «Τό αἶ­μα τοῦ Χρι­στοῦ μᾶς κα­θα­ρί­ζει ἀ­πό κά­θε ἁ­μαρ­τί­α»(α΄Ἰ­ω­άν. α΄7.) Αὐ­τό, μέ λί­γα λό­για εἶ­ναι τό ἁ­γι­α­στι­κό - λει­τουρ­γι­κό ἔρ­γο τῆς ᾿Εκ­κλη­σί­ας.

Β΄)Δι­δα­κτι­κό: Κά­θε ἔρ­γο γιά νά γί­νει χρει­ά­ζε­ται ἐρ­γά­τες, γι’ αὐ­τό καί ὁ Κύ­ριος, κα­τά τόν Ἀ­πό­στο­λο Παῦ­λο, ὁ Θε­ός το­πο­θέ­τη­σε στήν ῾Εκ­κλη­σί­α, «πρῶ­τον Ἀ­πο­στό­λους, δεύ­τε­ρον προ­φῆ­τας, τρί­τον δι­δα­σκά­λους».῾Η ἐ­νέρ­γει­α αὐ­τή τοῦ Κυ­ρί­ου ἀ­πο­σκο­πεῖ στό νά δι­δά­ξει καί νά κα­ταρ­τί­σει τά μέ­λη τῆς ᾿Εκ­κ­λη­σί­ας, στό νά γί­νουν ἱ­κα­νοί νά κα­τα­νο­ή­σουν τό σκο­πό καί τά μυ­στή­ρι­α τοῦ Θε­οῦ καί νά γί­νουν ἕ­τοι­μοι γι­ά τόν ἁ­γι­α­σμό καί τήν ὁ­λο­κλη­ρω­μέ­νη ἕ­νω­ση τους μέ τό Θε­αν­θρώ­πι­νο σῶ­μα τοῦ Χρι­στοῦ, τήν ᾿Εκ­κ­λη­σί­α.

Τῆς εἰ­σό­δου κά­θε μέ­λους στό σῶ­μα τῆς ᾿Εκ­κ­λη­σί­ας προ­η­γεῖ­ται ἡ δι­δα­σκα­λί­α καί ἡ κα­τή­χη­ση καί ἀ­κο­λου­θεῖ ὁ ἁ­γι­α­σμός δι­ά τῶν Μυ­στηρί­ων.

γ) Ποι­μαν­τι­κό:Τό κυ­ρι­ώ­τε­ρο ἔρ­γο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας εἶ­ναι«ὁ κα­ταρ­τι­σμός τῶν ἁ­γί­ων με­λῶν της». ῾Η ᾿Εκ­κλη­σί­α πα­ρου­σι­ά­ζε­ται ἀ­πό τό Εὐ­αγ­γέ­λιο σάν πο­ί­μνη μέ ποι­μέ­να τόν Κύ­ριο.( Ματ­θ. 26, 30. )
῾Ο κατ᾿ ἐ­ξο­χήν ποι­μέ­νας εἶ­ναι ὁ Χρι­στός, ὁ ᾿Αρ­χι­ποι­μέ­νας. Με­τά ὅ­μως τήν σω­μα­τι­κή Του ᾿Α­νά­λη­ψη, ἔ­δω­σε στήν ᾿Εκ­κλη­σί­α το­ύς ἀν­θρώ­πους ποι­μέ­νες καί δι­ά τοῦ ῾Α­γί­ου Πνε­ύ­μα­τος το­ύς κα­θι­στᾶ ἱ­κα­νο­ύς νά ποι­μέ­νουν νά κα­θο­δη­γοῦν τήν ᾿Εκ­κλη­σί­α.( ᾿Ε­φεσ.4, 11,16)

῾Ο ἀ­πο­στο­λος Παῦ­λος ἐ­φι­στᾶ τήν προ­σο­χή τῶν ποι­μέ­νων, μέ τά ἑ­ξῆς λό­για· «προ­σέ­χε­τε οὐν ἑ­αυ­τοῖς καί πα­ντί τῷ ποι­μνί­ῳ ἐν ὧ ὑ­μᾶς τό Πνεῦ­μα τό ῞Α­γιον ἔ­θε­το ἐ­πι­σκό­πους, ποι­μέ­νειν τήν ᾿Εκ­κλη­σί­αν τοῦ Κυ­ρί­ου καί Θε­οῦ.­.­.» ( Πράξ, .20,28). Καί ὁ ἀ­πό­στο­λος Πέ­τρος πα­ραγ­γέ­λει σ᾿ αὐ­το­ύς πῶς νά ποι­μέ­νουν τήν ᾿Εκ­κλη­σί­α,«Ποι­μά­να­τε τό ἐν ὑ­μῖν πο­ί­μνιο τοῦ Θε­οῦ, ἐ­πι­σκο­ποῦν­τες μή ἀ­ναγ­κα­στι­κῶς, ἀλ­λ᾿ ἑ­κου­σί­ως, μη­δέ αἰ­σχρο­κερ­δῶς, ἀλ­λά προ­θύ­μως-­.­.­.» ( Α. Πέ­τρ. 5, 2,3). Δη­λα­δή νά ποι­μέ­νε­τε τό ποί­μνιο (τούς χρι­στια­νούς) πού σᾶς ἐμ­πι­στεύ­θη­κε ὁ Θε­ός, ὅ­πως αὐ­τός θέ­λει, δη­λα­δή μέ τή θέ­λη­σή σας, καί νά μήν τό νο­μί­ζε­τε ἀγ­γα­ρί­α˚ μέ προ­θυ­μί­α καί ὄ­χι γιά τά χρή­μα­τα. Μήν κα­τα­δυ­να­στεύ­ε­τε αὐ­τούς πού ποι­μέ­νε­τε, ἀλ­λά νά εἴ­σθε ὑ­πό­δειγ­μα στό ποί­μνιό σας

῞Ο­πως ἀν­τι­λαμ­βα­νό­μα­στε τό ἔρ­γο τῆς δι­α­πο­ί­μαν­σης τῶν χρι­στια­νῶν εἶ­ναι βα­σι­κό καί σπου­δαῖ­ο ἔρ­γο τῶν ποι­μέ­νων, ἄλ­λά καί δύ­σκο­λο. Αὐ­τοί, οἱ ποι­μέ­νες ἔ­χουν τήν εὐ­θύ­νη γι­ά τόν κα­ταρ­τι­σμό τῶν ἐ­νο­ρι­τῶν τους γι­ά τίς ἀ­λή­θει­ες τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου καί τά ἀ­κρί­βεια τῶν δογ­μά­των τῆς πί­στε­ως. Οἱ ποι­μέ­νες τῆς ᾿Εκ­κλη­σί­ας θά χει­ρα­γω­γή­σουν κά­θε πι­στό πῶς θά πο­λι­τε­ύ­ε­ται καί πῶς θά ζεῖ κα­τά Χρι­στόν, ἀ­κό­μα δέ θά κα­θο­δη­γοῦν σω­στά τόν χρι­στια­νό καί γι­ά τά προ­βλή­μα­τα τῆς πα­ρο­ύ­σης ζω­ῆς σύμ­φω­να μέ τό φῶς τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου.

Οἱ σω­στοί ποι­μέ­νες ἀ­γρυ­πνοῦν γι­ά νά μήν ἐ­πι­τρέ­ψουν σέ κα­νέ­να προ­βα­τό­σχη­μο λύ­κο νά μπεῖ στήν μάν­δρα τοῦ Χρι­στοῦ. ῾Η ᾿Εκ­κλη­σί­α μέ τό ποι­μαν­τι­κό της ἔρ­γο, γί­νε­ται ἀφ᾿ ἑ­νός ὁ πνευ­μα­τι­κός τρο­φο­δό­της καί συν­τη­ρη­τής τῶν πι­στῶν καί ἀφ᾿ ἑ­τέ­ρου προ­στά­της καί ἀ­σπί­δα γι­ά τά μέ­λη της.

δ)­῾Ι­ε­ρα­πο­στο­λι­κό: ῾Η ᾿Εκ­κλη­σί­α, μέ τή σω­στή δι­δα­σκα­λί­α γί­νε­ται θερ­μο­κή­πιο ἱ­ε­ρα­πο­στο­λῆς. ᾿Α­πό το­ύς κόλ­πους τῆς ᾿Εκ­κλη­σί­ας γε­νι­οῦν­ται τά νέ­α στε­λέ­χη πού θά δρά­σουν ἱ­ε­ρα­πο­στο­λι­κά, νά με­τα­φέ­ρουν συ­νε­χῶς τό μή­νυ­μα τῆς χα­ρᾶς καί τῆς ἐλ­πί­δας γι­ά σω­τη­ρί­α, τό­σο ἐν­τός ὅ­σο καί ἐ­κτός τῆς ᾿Εκ­κλη­σί­ας, στο­ύς ἡ­μέ­τε­ρους καί στο­ύς ξέ­νους. Νά με­τα­φέ­ρουν τό κή­ρυγ­μα τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου σ᾿ ὅ­λους το­ύς ἀν­θρώ­πους κα­τά τήν ἐν­το­λή τοῦ Κυ­ρί­ου· «πο­ρευ­θέν­τες μα­θη­τε­ύ­σα­τε πάν­τα τά ἔ­θνη» (Λουκ. 24, 47)

Στίς Πρά­ξεις τῶν Ἀ­πο­στό­λων (ιγ΄. 2,4) Τό Ἅ­γιον Πνεῦ­μα, ζη­τά ἀ­πό τή σύ­να­ξη τῶν πι­στῶν νά τοῦ ξε­χω­ρί­σουν τόν Βαρ­νά­βα καί τόν Σαῦ­λο γιά τό ἔρ­γο πού τούς προ­ό­ρι­ζε, δη­λα­δή τῆς ἱ­ε­ρα­πο­στο­λῆς.
῾Η ῾Ι­ε­ρα­πο­στο­λή, εἶ­ναι κα­θῆ­κον καί ὑ­πο­χρέ­ω­ση καί ὁ­φει­λή τῆς ᾿Εκ­κλη­σί­ας καί ἀλ­λο­ί­μο­νο ἄν πα­ρα­με­λεῖ­ται.

ε΄.) Φιλανθρωπικό:Ἡ φι­λαν­θρω­πί­α εἶ­ναι ἀ­να­πό­σπα­στο μέ­ρος τοῦ ἔρ­γου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί τό ἀ­σκεῖ πάν­το­τε γιά ἀ­να­κού­φι­ση καί στή­ρι­ξη τῶν πτω­χῶν καί ἀ­δυ­νά­των με­λῶν της Ὁ ἱ­δρυ­τής τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας εἶ­ναι ὁ κα­τ’ ἐ­ξο­χήν φι­λάν­θρω­πος. Πέ­ρα­σε τό σύν­το­μο βί­ο Του στή γῆ μας «εὐ­ερ­γε­τών καί ἰ­ώ­με­νος» τούς ἀν­θρώ­πους. Οἱ Ἀ­πό­στο­λοι συ­νέ­χι­σαν τή φι­λαν­θρω­πί­α ἀ­πό τά πρῶ­τα βή­μα­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας.(Πράξ. 2.44,47). Τρα­νό πα­ρά­δειγ­μα ἡ συ­νέ­χι­ση τῆς φι­λαν­θρω­πί­ας, Ὁ Μέ­γας Βα­σί­λει­ος μέ τή πε­ρί­φι­μη Βα­σι­λειά­δα του. Καί αὐ­τό συ­νε­χί­ζε­ται μέ­χρι καί σή­με­ρα μέ τίς «Φι­λό­πτω­χες Ἀ­δελ­φό­τη­τες» τῶν ἐ­νο­ρι­ῶν. Βλέ­που­με καί στίς κρί­σι­μες μέ­ρες μας Τήν Ἐκ­κλη­σί­α μας νά προ­το­στα­τεῖ στό ἔρ­γο τῆς φι­λαν­θρω­πί­ας ὅ­που ὑ­πάρ­χει ἀ­νάγ­κη, μέ τά συ­σί­τια πού ορ­γα­νώ­θη­καν παν­τοῦ στις ἐ­νο­ρί­ες. Τό φι­λαν­θρω­πι­κό της ἔρ­γο ἡ Ἐκ­κλη­σί­α θά τό συ­νε­χί­σει μέ­χρι τέ­λους, για­τί εἶ­ναι γνή­σια κό­ρη τοῦ ἐ­λε­ή­μο­νος Θε­οῦ.


από το βιβλίο: ΟΔΗΓΟΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΜΕΝΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ
του π. Χαραλάμπους Νεοφύτου


Πηγή: Με παρρησία