Αγία Γραφή

Στην Αγία Γραφή υπάρχουν περιπτώσεις που μία λέξη χρησιμοποιείται με διαφορετική σημασία στο ίδιο χωρίο. Στην παρούσα μελέτη θα παρουσιάσουμε μόνο δύο παραδείγματα από τα πολλά που υπάρχουν.

«αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν» Α Ιωάννου 5:4.

Τι σημαίνει η φράση«ἡ νίκη ἡ νικήσασα»;;; Η νίκη που νίκησε ; Η νικήτρια νίκη δηλαδή; Τι νόημα έχει αυτή η φράση; Είναι φανερό ότι η φράση «ἡ νίκη ἡ νικήσασα» δεν έχει το νόημα «η νίκη που νίκησε» διότι σε αυτήν την περίπτωση ως ΑΙΤΙΑ της νίκης θεωρείται η ίδια η νίκη !!! Πως είναι δυνατον αιτία της νίκης να είναι η νίκη; Υπάρχει δηλαδή περίπτωση η νίκη να μην νικήσει και να ηττηθεί;;; Αν δεν υπάρχει περίπτωση να ηττηθεί η «νίκη» γιατί λέγεται ότι «νίκησε»; Είναι σαφές ότι άλλη σημασία έχει στο εδάφιο αυτό η λέξη «νίκη» και άλλη η λέξη «νικήσασα».


Στην περίπτωση που εξετάζουμε ΝΙΚΗ σημαίνει ΔΥΝΑΜΗ και όχι νίκη ! «αὕτη ἐστὶν ἡ νίκη ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν»= Αυτή είναι η ΔΥΝΑΜΗ που ΝΙΚΗΣΕ τον κόσμο, η πίστη μας.Το ότι η λέξη ΝΙΚΗ σημαίνει και δύναμη εκτός από «νίκη» φαίνεται και από άλλα εδάφια της Γραφής.

«σοί, Κύριε, ἡ μεγαλωσύνη καὶ ἡ δύναμις καὶ τὸ καύχημα καὶ ἡνίκηκαὶ ἡ ἰσχύς» Α' Παραλειπομένων/ Α Χρονικών 29:11 (Κείμενο Εβδομήκοντα).

Η «νίκη» παραλληλίζεται συνωνυμικώς με τις λέξεις «μεγαλωσύνη», «δύναμις», «καύχημα» και «ἰσχύς» και σημαίνει ότι και αυτές.

Ομοίως και η λέξη ΝΙΚΟΣ = ΔΥΝΑΜΗ : « καὶ ἰδοὺ δέδωκα τὸ πρόσωπόν σου δυνατὸν κατέναντι τῶν προσώπων αὐτῶν καὶ τὸνῖκόςσου κατισχύσω κατέναντι τοῦνίκουςαὐτῶν» Ιεζεκιήλ 3:8 (Κείμενο Εβδομήκοντα). Το ένα ΝΙΚΟΣ γίνεται ισχυρότερο του άλλου…Η μία ΔΥΝΑΜΗ δηλαδή είναι ισχυρότερη της άλλης ΔΥΝΑΜΗΣ.




«Και ἐγένετο μετὰ τὰ ρήματα ταῦτα ὁ Θεός ἐπείρασε τὸν ῾Αβραὰμ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ῾Αβραάμ, ῾Αβραάμ. ὁ δὲ εἶπεν· ἰδοὺ ἐγώ. καὶ εἶπε· λαβὲ τὸν υἱόν σουτὸν ἀγαπητόν, ὃν ἠγάπησας, τὸν ᾿Ισαάκ, καὶ πορεύθητι εἰς τὴν γῆν τὴν ὑψηλὴν καὶ ἀνένεγκον αὐτὸν ἐκεῖ εἰς ὁλοκάρπωσιν» Γένεση 22:1-2 (Κείμενο Εβδομήκοντα).


Γιατί οι Εβδομήκοντα γραφουν την φράση «τὸν ἀγαπητόν, ὃν ἠγάπησας»;;; Δεν εννοείται ότι κάποιος που είναι ΑΓΑΠΗΤΟΣ έχει ΑΓΑΠΗΘΕΙ; Υπήρχε περίπτωση κάποιος που δεν έχει ΑΓΑΠΗΘΕΙ να ονομαστεί ΑΓΑΠΗΤΟΣ; Γιατί λοιπόν οι Εβδομήκοντα μεταφραστές της Παλαιάς Διαθήκης γραφουν την φράση «τὸν ἀγαπητόν, ὃν ἠγάπησας»; Η λέξη ΑΓΑΠΗΤΟΣ δεν είναι καταληπτή; Χρειάζεται επεξήγηση; Περιττολογούν; Μεταφράζουν λάθος το Εβραϊκό κείμενο; Γιατί εκφράζονται ούτως;


Αγαπητέ αναγνώστη οι Εβδομήκοντα ούτε περιττολογούν ούτε μεταφράζουν λάθος το Εβραϊκό κείμενο. Απλώς η λέξη ΑΓΑΠΗΤΟΣ στο εδάφιο αυτό δεν σημαίνει τον «αγαπητό» με την έννοια αυτού που έχει αγαπηθεί- του αγαπημένου. Η περίπτωση δηλαδή είναι όμοια με το εδάφιο Α Ιωάννου 5:4 όπου η λέξη «νίκη» δεν έχει την ίδια σημασία με την λέξη «νικήσασα». Έτσι και εδώ η λέξη «αγαπητός» δεν σημαίνει το ίδιο με την λέξη «ἠγάπησας». Άλλωστε οι Εβδομήκοντα με τις λέξεις «αγαπητός» και «ἠγάπησας» ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΕΒΡΑΪΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΟΧΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΛΕΞΗ ! Και εδώ βρίσκεται το κλειδί της ερμηνείας της φράσεως «τὸν ἀγαπητόν, ὃν ἠγάπησας» η οποία ακούγεται σαν περιττή επανάληψη της ίδιας έννοιας χωρίς όμως να είναι.


Ας δούμε την φράση «τὸν ἀγαπητόν, ὃν ἠγάπησας» σύμφωνα με το Εβραϊκό κείμενο :


= Τον ΜΟΝΟΓΕΝΗ σουτον οποίο αγάπησες.


Oι Εβδομήκοντα μεταφράζουν την λέξη Γ Ι Α Χ Ι Δ() =ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ με την λέξη ΑΓΑΠΗΤΟΣ. Ο Μονογενής είναι ο κατ’εξοχήν αγαπητός.Η λέξη λοιπόν ΑΓΑΠΗΤΟΣ του εδαφίου Γένεση 22:2 χρησιμοποιείται ως συνώνυμη της λέξεως ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ, γιαυτό η ακολουθούσα φράση «ὃν ἠγάπησας» δεν είναι περιττή ούτε λάθος αλλά μετάφραση άλλης Εβραϊκής λέξης (=ἠγάπησας)που σημαίνει όχι τον Μονογενή αλλά τον αγαπημένο. Το γεγονός δηλαδή ότι οι Εβδομήκοντα μεταφράζουν την λέξη ΓΙΑΧΙΔ ως ΑΓΑΠΗΤΟΣ σε συνδιασμό με την αμέσως ακολουθούσα έκφραση «ὃν ἠγάπησας» καθιστά φανερό πλέον το νόημα της χρησιμοποιούμενης από το κείμενο των Εβδομήκοντα λέξης ΑΓΑΠΗΤΟΣ στο εδάφιο Γένεση 22:2. ΑΓΑΠΗΤΟΣ=ΓΙΑΧΙΔ =ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ.


Ίσως κάποιος ρωτήσει: ΠΩΣ είναι δυνατόν ο Ισαάκ για τον οποίο γίνεται λόγος στο εδάφιο Γένεση 22:2 να ονομάζεται ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ ΣΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ (=Μονογενή ΣΟΥ) και να έχει αυτή την έννοια το ΑΓΑΠΗΤΟΣ των Εβδομήκοντα αφού ο Ισαάκ ήταν ο ΔΕΥΤΕΡΟΤΟΚΟΣ υιός του Αβραάμ;;;


ΑΠΑΝΤΟΥΜΕ :


Η λέξη ΓΙΑΧΙΔ σημαίνει το απολύτως μοναδικό δεν επιδέχεται παρεμηνείας, σημαίνει τοναπολύτως μεμονωμένοκαι όταν αναφέρεται σε τέκνο σημαίνει τον ΜΟΝΟΓΕΝΗ. Οι Εβδομήκοντα χρησιμοποιούν την λέξη «αγαπητός» ως συνώνυμη του «μονογενής»-τους επιβεβαιώνει ο Απ. Παύλος:

Εβραίους 11:17 «Πίστει προσενήνοχεν Αβραάμ τον Ισαάκ πειραζόμενος, και τονμονογενήπροσέφερεν ο τας επαγγελίας αναδεξάμενος»

Το εδάφιο Εβραίους 11:17 γράφτηκε στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ. Και στα Ελληνικά ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ σημαίνει αυτόν που δεν έχει αδέλφια (με φυσική ή νομική έννοια).


Ο Ισαάκ ήταν ΝΟΜΙΚΑ Μονογενής στον Αβραάμ αφού ο Ισμαήλ εκδιώχθηκε με εντολή του Θεού και ακόμη δεν είχαν γεννηθεί τα τέκνα της Χετούρα. Γένεση 21:9-12 « ιδούσα δε Σάρρα τον υιόν Άγαρ της Αιγυπτίας, ος εγένετο τω Αβραάμ, παίζοντα μετά Ισαάκ του υιού αυτής· και είπε τω Αβραάμ· έκβαλε την παιδίσκην ταύτην και τον υιόν αυτής· ου γαρ μη κληρονομήσει ο υιος της παιδίσκης ταύτης μετά του υιού μου Ισαάκ. σκληρόν δε εφάνη το ρήμα σφόδρα εναντίον Αβραάμ περί του υιού αυτού. είπε δε ο Θεός τω Αβραάμ· μη σκληρόν έστω εναντίον σου περί του παιδίου και περί της παιδίσκης· πάντα αν όσα είπη σοι Σάρρα, άκουε της φωνής αυτής, ότι εν Ισαάκ κληθήσεταί σοι σπέρμα».


Οι Εβδομήκοντα μεταφράζουν την λέξη ΓΙΑΧΙΔ με τους εξής τρόπους:

Γένεση 22:2 «καὶ εἶπε· λαβὲ τὸν υἱόν σου τὸν ἀγαπητόν(=Μονογενή σου), ὃν ἠγάπησας, τὸν ᾿Ισαάκ».

Γένεση 22:12 «καὶ εἶπε· μὴ ἐπιβάλῃς τὴν χεῖρά σου ἐπὶ τὸ παιδάριον μηδὲ ποιήσῃς αὐτῷ μηδέν· νῦν γὰρ ἔγνων, ὅτι φοβῇ σὺ τὸν Θεὸν καὶ οὐκ ἐφείσω τοῦ υἱοῦ σου τοῦ ἀγαπητοῦ(=Μονογενή σου) δι᾿ ἐμέ»

Γένεση 22:16 «κατ᾿ ἐμαυτοῦ ὤμοσα, λέγει Κύριος, οὗ εἵνεκεν ἐποίησας τὸ ρῆμα τοῦτο, καὶ οὐκ ἐφείσω τοῦ υἱοῦ σου τοῦ ἀγαπητοῦ(=Μονογενή σου) δι᾿ ἐμέ»

Κριτές 11:34 «Καὶ ἦλθεν ᾿Ιεφθάε εἰς Μασσηφὰ εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ ἐξεπορεύετο εἰς ὑπάντησιν ἐν τυμπάνοις καὶ χοροῖς· καὶ αὕτη ἦνμονογενής(), οὐκ ἦν αὐτῷ ἕτερος υἱὸς ἢ θυγάτηρ»(Σημ:=Μονογενής για θηλυκό/= Μονογενής για αρσενικό)



Ψαλμός 21(22):21(20) «ρῦσαι ἀπὸ ῥομφαίας τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐκ χειρὸς κυνὸς τὴνμονογενῆ μου(=Μονάκριβη)»

Ψαλμός 24(25) : 16 «ἐπίβλεψον ἐπ᾿ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με, ὅτιμονογενὴς (= με την έννοια εδώ του Μεμονωμένος)καὶ πτωχός εἰμι ἐγώ»

Ψαλμός 34(35):17 «Κύριε, πότε ἐπόψῃ; ἀποκατάστησον τὴν ψυχήν μου ἀπὸ τῆς κακουργίας αὐτῶν, ἀπὸ λεόντων τὴνμονογενῆ μου (=Μονάκριβη)»

Ψαλμός 67 (68):7(6) «ὁ Θεὸς κατοικίζειμονοτρόπους (=Μόνους) ἐν οἴκῳ»

Παροιμίες 4:3 «υἱὸς γὰρ ἐγενόμην κἀγὼ πατρὶ ὑπήκοος καὶἀγαπώμενος (=Μονογενής) ἐν προσώπῳ μητρός»

Αμώς 8:10 «καὶ μεταστρέψω τὰς ἑορτὰς ὑμῶν εἰς πένθος καὶ πάσας τὰς ὠδὰς ὑμῶν εἰς θρῆνον καὶ ἀναβιβῶ ἐπὶ πᾶσαν ὀσφὺν σάκκον καὶ ἐπὶ πᾶσαν κεφαλὴν φαλάκρωμα καὶ θήσομαι αὐτὸν ὡς πένθοςἀγαπητοῦ (=Μονογενής) καὶ τοὺς μετ᾿ αὐτοῦ ὡς ἡμέραν ὀδύνης»

Ζαχαρίας 12:10 «καὶ κόψονται ἐπ᾿ αὐτὸν κοπετόν, ὡς ἐπ᾿ἀγαπητῷ (=Μονογενής)»

Ιερεμίας 6:26 «θύγατερ λαοῦ μου, περίζωσαι σάκκον, κατάπασσε ἐν σποδῷ, πένθοςἀγαπητοῦ (=Μονογενής) ποίησαι σεαυτῇ, κοπετὸν οἰκτρόν, ὅτι ἐξαίφνης ἥξει ταλαιπωρία ἐφ’ ὑμᾶς»

Ο Θεός μέσω των Προφητών (Ιερεμία , Αμώς) τονίζει το μεγάλο μέγεθος του πένθους- ως πένθος αγαπητού (ΓΙΑΧΙΔ). Μεγάλο το πένθος του γονέα που χάνει το αγαπημένο του παιδί. Αν όμως το παιδί συμβαίνει να είναι και ΓΙΑΧΙΔ = το ΜΟΝΟ παιδί τότε ο γονέας βιώνει το ΥΨΙΣΤΟ ΠΕΝΘΟΣ.Ο Θεός προλέγει μέγιστο πένθος σαν πένθος για ΜΟΝΟΓΕΝΗ τέκνο.Το Μονογενές τέκνο είναι αποδέκτης αποκλειστικός όλης της αγάπης του γονέα. Γιαυτό ο γονέας όταν χάνει το ΜΟΝΟ παιδί που έχει είναι σε ύψιστο βαθμό απαρηγόρητος.Ο Θεός δηλαδή προλέγει ότι θα έλθει το μεγαλύτερο δυνατόν πένθος που θα μπορούσαν να φανταστούν οι ασεβείς- πένθος Μονογενούς. Όταν ένας γονέας χάνει ένα από τα παιδιά του έχει κάποια παρηγοριά από τα άλλα και παίρνει κουράγιο από τα άλλα. Όταν όμως χάνει το ΜΟΝΑΔΙΚΟ παιδί του, που θα βρεί παρηγοριά; Πού θα βρεί ελάφρυνση; Πουθενά.


Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΔΑΦΙΟΥ ΓΕΝΕΣΗ 22:2 ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

Γένεση 22:2 (Κείμενο Εβδομήκοντα) «καὶ εἶπε· λαβὲ τὸν υἱόν σου τὸνἀγαπητόν(=Μονογενή σου),ὃν ἠγάπησας, τὸν ᾿Ισαάκ».

Αποδείξαμε ότι οι Εβδομήκοντα στην φράση «τὸν υἱόν σου τὸν ἀγαπητόν, ὃν ἠγάπησας» μεταφράζουν την λέξη ΓΙΑΧΙΔ με την λέξη ΑΓΑΠΗΤΟΣ με την σημασία του ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ. Ο Ισαάκ ήταν νομικά Μονογενής στον πατέρα του τον Αβραάμ.Οι Εβδομήκοντα όμως μεταφράζουν παρόμοια την λέξη ΓΙΑΧΙΔ και στο εδάφιο ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ 4:3.

Παροιμίες 4:3 (Κείμενο Εβδομήκοντα) «υἱὸς γὰρ ἐγενόμην κἀγὼ πατρὶ ὑπήκοος καὶἀγαπώμενος (=Μονογενής) ἐν προσώπῳ μητρός».

ΕΒΡΑΪΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ :

ΑΓΑΠΩΜΕΝΟΣ=ΓΙΑΧΙΔ=ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ.


Ο συγγραφέας των Παροιμιών Βασιλεύς Σολομών όμως δεν ήταν ΓΙΑΧΙΔ/ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ στη μητέρα του - Α Παραλειπομένων / Α Χρονικών 3:5 «και ούτοι ετέχθησαν αυτώ εν Ιερουσαλήμ·Σαμαά, Σωβάβ, Νάθαν και Σαλωμών,τέσσαρες τη Βηρσαβεέ θυγατρί Αμιήλ».


Αφού λοιπόν ο Σολομών δεν ήταν στη Μητέρα του ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ/ΓΙΑΧΙΔ είτε με φυσική είτε με νομική έννοια, τότε ΠΟΙΟΣ ΟΜΙΛΕΙ ΣΤΟ ΕΔΑΦΙΟ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ 4:3;;;;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ:


Στο εδάφιο Παροιμίες 4:3 ομιλεί ο Χριστός , η ενυπόστατη Σοφία του Θεού. Όπως και σε άλλα σημεία των Παροιμιών Πχ: Παροιμίες 8:27 (Ο’) «ηνίκα ητοίμαζε τον ουρανόν, συμπαρήμην αυτώ». Ασφαλώς ο Σολομών, ο συγγραφέας των Παροιμιών, δεν ήταν παρών στην δημιουργία του ουρανού! Ο Χριστός λοιπόν είναι ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ στη Μητέρα του.Στο Παροιμίες 4:3 ο Υιός του Θεού προφητεύει ότι θα είναι ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ στη Μητέρα του.


Όταν στους διαστρεβλωτές της Αγίας Γραφής αιρετικούς ,(που αρνούνται την ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΙΑ της Θεοτόκου και διδάσκουν πλανεμένα ότι η Θεοτόκος έκανε και άλλα παιδιά μετά τον Χριστό), τους δείχνουμε το Εβραϊκό κείμενο του Παροιμίες 4:3 που ονομάζει ΓΙΑΧΙΔ=ΜΟΝΟΓΕΝΗ στη Μητέρα του τον Χριστό, προσπαθούν στον πανικό τους να κρυφτούν πίσω από την μετάφραση των Εβδομήκοντα η οποία έχει την λέξη ΑΓΑΠΩΜΕΝΟΣ (την οποία μετάφραση των Εβδομήκοντα οι υποκριτές δεν μελετούν). Θέλουν να αγνοούν την Εβραϊκή λέξη ΓΙΑΧΙΔ και το εδάφιο Γένεση 22:2 που αποδεικνύει ότι την λέξη ΑΓΑΠΗΤΟΣ οι Εβδομήκοντα την χρησιμοποιούν ως συνώνυμη του ΜΟΝΟΓΕΝΟΥΣ και όχι όπως αυθαίρετα λέγουν ότι η λέξη ΓΙΑΧΙΔ σημαίνει και «αγαπητός»!!! Εάν πράγματι η λέξη ΓΙΑΧΙΔ σήμαινε και «αγαπητός» στο εδάφιο Γένεση 22:2 αμέσως μετά την λέξη ΑΓΑΠΗΤΟΝ δεν θα ακολουθούσε η φράση «ὃν ἠγάπησας» θα ήταν περιττή !


Γενικώς όλα τα εδάφια που παραθέσαμε από τους Εβδομήκοντα αποδεικνύουν ότι η λέξη ΓΙΑΧΙΔ δεν σημαίνει τον «αγαπητό» όπως οι αγράμματοι και άσχετοι με την Εβραϊκή γλώσσα υποστηρίζουν αλλά σημαίνει τον ΜΟΝΟΓΕΝΗ (όταν αναφέρεται σε τέκνο) ή τον απολύτως ΜΟΝΟ. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ψυχή του ανθρώπου ονομάζεται ΓΙΑΧΙΔ/ΜΟΝΟΓΕΝΗΣ διότι είναι απολύτως μοναδική !


Έτσι αντιμετωπίζονται οι Αιρετικοί…

Πηγή: Ορθόδοξες Αναζητήσεις