Άγιος Νεκτάριος

Η ευσπλαγχνία είναι ευαισθησία ψυχής αγαθής αγαπώσης τόν πλησίον αυτής. Είναι μεγίστη αρετή ως κίνησις ψυχής βουλομένης τό αγαθόν τού πλησίον αυτής και εργαζομένης υπέρ αυτού.

Η ευσπλαγχνία είναι μεγίστη αρετή, διότι εξομοιοί τόν εύσπλαγχνον πρός τόν Θεόν. Ο εύσπλαγχνος μιμείται το παράδειγμα τού Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού τού ευσπλαγχνισθέντος και λυτρωσαμένου τόν κόσμον εκ τής δυναστείας τών κακών, τής αθλιότητος, τής ταλαιπωρίας, τών παθών, τής κακοδαιμονίας, τής αγνοίας καί τής αμαθείας.



Ο εύσπλαγχνος συμπάσχει τοίς πάσχουσι καί ίδιον πάθος οίεται τό του πλησίον πάθος . σπεύδει πρός θαραπείαν αυτών και αισθάνεται ανακούφισιν, όταν ο πλησίον παύση στενάζων.

Ο εύσπλαγχνος, ως ο αγαθός Σαμαρείτης ο ελεήσας τόν περιπεσόντα είς τούς ληστάς καί σώσας αυτόν τής απωλείας, διατελεί αεί πρόθυμος να σπεύση είς βοήθειαν τών δεομένων τής βοηθείας αυτού.

Ο εύσπλαγχνος τέρπεται εν τή εργασία τής αγαθοεργίας καί πληρούται ευφροσύνης θεραπεύων τά πάθη τής πασχούσης ανθρωπότητος.

 Γνωμικά Αγίου Νεκταρίου (Ε)