Οι άνθρωποι έχουμε την κακή συνήθεια
Να σκεπάζουμε τα σφάλματα μας.
Αυτό το μάθημα το μάθαμε από τους προπάτορές μας
Τον Αδάμ και την Εύα, οι οποίοι
Μόλις αμάρτησαν και συνειδητοποίησαν
Την παρουσία του Θεού, από ντροπή κι από φόβο
Έτρεξαν να κρυφτούν ανάμεσα στα δένδρα του Παραδείσου
Και προσπάθησαν έπειτα και να δικαιολογηθούν.

Την ίδια τακτική ακολουθούν οι αμετανόητοι αμαρτωλοί
Όλων των αιώνων.

Μόλις διαπράξουν βαρύτατο σφάλμα
Προσπαθούν με ταχυδακτυλουργικές ενέργειες να το κρύψουν
Σπεύδουν να το κουκουλώσουν, να μη φαίνεται πουθενά.
Επινοούν τις πιο απίθανες μεθόδους για να σβήσουν τελείως τα ίχνη της παρανομίας τους
Να μην αποκαλυφθεί ποτέ ή αλχημεία τους, να μην τούς πιάσει ή τσιμπίδα του νόμου.
Να θυμηθούμε από την Παλαιά Διαθήκη τούς αδελφούς του Ιωσήφ.
Μόλις πούλησαν τον αδελφό τους στους Ισμαηλίτες έμπορους
Αναρωτήθηκαν τι τέχνασμα θα επινοήσουν, για να δικαιολογηθούν στον πατέρα τους.
Σοφίστηκαν να σφάξουν ένα κατσικάκι και να λερώσουν με το αίμα του
]Και με χώματα από το έδαφος το πολύχρωμο φόρεμα του Ιωσήφ.
Το έσχισαν κατόπιν και σε κάποια σημεία, για να δίνει την εντύπωση
Ότι ο αδελφός τους κατασπαράχθηκε από θηρίο.
Έπειτα το έστειλαν στον πατέρα τους λέγοντας ότι το βρήκαν στην ερημιά
Και ότι ανησυχούν μήπως είναι του Ιωσήφ.
Ο Ιακώβ αναγνώρισε τον χιτώνα του παιδιού του και με αγαθό λογισμό υπέθεσε
Ότι κάποιο θηρίο κατασπάραξε τον Ιωσήφ.
Από τη στιγμή εκείνη τον έκλαιγε ως νεκρό.
Το πονηρό τέχνασμα των δέκα μεγαλύτερων παιδιών του Ιακώβ προς το παρόν στέφθηκε με επιτυχία.

Κάπως έτσι ενεργεί ο αποστάτης άνθρωπος
Διαπράττει την αμαρτία και κατόπιν προσπαθεί να τη σκεπάσει με χίλια δύο πονηρά εφευρήματα.
Όπως η σουπιά ρίχνει μελάνη για να θολώσει τα νερά
Έτσι και ο αμαρτωλός γίνεται εφευρετικός στην πονηρία, για να σκεπάσει τα σφάλματα του.
Αλλά ας υποθέσουμε ότι κατορθώνει προσωρινά να σκεπάσει το σφάλμα του
Από τα μάτια των συνανθρώπων του.
Από τον παντέφορο οφθαλμό του Θεού δεν θα μπορέσει να το σκεπάσει ποτέ!
Διότι δεν υπάρχει δημιούργημα στον κόσμο πού να μπορεί να κρυφτεί από τον Θεό.
“Ούκ έστι κτίσις αφανής ενώπιον αυτού, πάντα δε γυμνά και τετραχηλισμένα τοις όφθαλμοίς αυτού, προς ον ημΐν ο λόγος” (Εβρ. δ’ 13).

Όλα είναι γυμνά και ξεσκεπασμένα στα μάτια Εκείνου
Προς τον οποίο θα δώσουμε λογαριασμό και απολογία για τις πράξεις μας.
Υπάρχει κάτι πού να μην τα γνωρίζει ο Κύριος;
Ο παντέφορος οφθαλμός του όλα το βλέπει και όλα τα παρακολουθεί.
“Αυτός την υπ’ ούρανόν πάσαν έφορά” (Ίώβ κη’ 24).
Επιβλέπει, κυβερνά, συντηρεί όλη τη δημιουργία.
Αλλά και διορθώνει κάτι που δεν γίνεται καλά.
Υπάρχει κάτι πού θα μείνει για πάντα κρυφό;
Δεν υπάρχει τίποτε κρυφό πού δεν θα φανερωθεί
Τίποτε μυστικό που δεν θα μαθευτεί
Τίποτε κρυμμένο στο σκοτάδι πού δεν θα βγει στο φως.
Θα έλθει μία μέρα πού όλα θα αποκαλυφθούν, όλα θα βγουν στην επιφάνεια!
Τότε γιατί αυταπατώμεθα με το λογισμό ότι μπορούμε να σκεπάζουμε τα αμαρτήματα μας;
Από ποιόν τα σκεπάζουμε;
Από τούς ανθρώπους;
Από τους ανθρώπους και να τα σκεπάζουμε μικρό το κέρδος.
Από τον Θεό;
Από τον Θεό, και να θέλουμε, δεν μπορούμε να τα σκεπάσουμε.
Ο δίκαιος Κριτής την ημέρα της Κρίσεως, την επιφανή και μεγάλη
Θα φανερώσει όλα όσα πράξαμε.
“Ώ, ποία ώρα τότε και ήμερα φοβερά!…

Βίβλοι ανοίγονται και πράξεις ελέγχον­ται και τα κρυπτά του σκότους δημοσι­εύονται”
Ψάλλουμε στο ίδιόμελο των αίνων της Κυριακής των Απόκρεω.
Ή ντροπή μας θα είναι τότε διπλή.
Πρώτον θα ντραπούμε για τα αμαρτήματα πού διαπράξαμε
Και δεύτερον θα ντραπούμε για την αλυσίδα των λανθασμένων ενεργειών
Που επινοήσαμε για να τα σκεπάσουμε.
Αντί λοιπόν να σκεπάζουμε τα σφάλματά μας
Να μετανοούμε γι’ αυτά και να τα εξομολογούμαστε στον Πνευματικό
Για να ελκύουμε τη Χάρη του Θεού και να λαμβάνουμε άφεση των αμαρτιών μας.
Ο άγιος Θεός δεν ευαρεστείται, όταν παίζουμε θέατρο.

Θέλει ότι κάνουμε, ότι σκεπτόμαστε, ότι επιθυμούμε, όλα να είναι σύμφωνα με το άγιο θέλημα του.
Αλλά κι αν ως άνθρωποι που είμαστε πέσουμε σε κάποια σφάλματα
Εκείνο πού περιμένει από μας είναι όχι να τα κρύψουμε
Αλλά να μετανοήσου­με και να τα διορθώσουμε.
Όσο πιο πολύ καθυστερούμε να διορθώσουμε τα σφάλματα μας
Τόσο περισσότερο επιβαρύνουμε τη θέση μας.
Μην ακούμε τον αντίδικο διάβολο που μας υποδεικνύει να σκεπάσουμε τα σφάλματα μας
Δήθεν για να απαλλαγούμε από τη ντροπή

Διότι ούτε από την ντροπή ούτε από τις συνέπειες της αμαρτίας απαλλασσόμαστε.
Το ορθόν είναι, όταν σημειώνουμε πτώση, να έχουμε την ειλικρίνεια να την ομολογήσουμε.
Να δείχνουμε με ειλικρινή μετάνοια την πληγή μας στον Πνευματικό λέγοντας:
Δικό μου, πάτερ, είναι το σφάλμα
Ο ίδιος ευθύνομαι για ότι έγινε.
Το καταθέτω με ειλικρίνεια την ώρα της Ιεράς Εξομολογήσεως
Και ζητώ από τον Θεό συγχώρηση.

Εάν υπάρχει από τη δική μας πλευρά ειλικρινής μετάνοια
Όλοι γνωρίζουμε πόσο μεγάλη είναι η Χάρη του Μυστηρίου!
Έχουμε “φιλάνθρωπον Πατέρα και Θεόν”
Ο οποίος διανοίγει “άγκάλας πατρικάς” και μας δέχεται πάλι κοντά του.
Μας ελεεί “κατά το μέγα έ­λεος του”
Και “κατά το πλήθος των οικτιρμών του” συγχωρεί τα παραπτώμα­τα μας.
Όχι λοιπόν κουκούλωμα των σφαλμάτων μας
Αλλά μετάνοια και ειλικρινής εξομολόγηση!


Πηγή: kotsarikos.com