Ακολασία η αχαλίνωτος φιληδονία, η ασωτεία· ακόλαστοι δέ οι ακρατείς, οι φιλήδονοι, διά το μή κολάζειν επιθυμίαν.

  Ακόλαστος λέγεται ο ραθύμως βιών καί τάς οικείας μή κολάζων επιθυμίας, αλλά τάς ηνίας αυταίς ενδιδούς τού όπου βούλοιντο χωρείν.

  Ο ακόλαστος ηρνήθη τήν σωφροσύνην καί τήν λογικήν αυτού φύσιν και φέρεται ελκόμενος υπό τού άρματος τής ηδυπαθείας είς χώρας ηδονών και απολαύσεων, είς κοινωνίας τρυφών και διασκεδάσεων, ένθα καταναλίσκει τόν ηθικόν και υλικόν αυτού πλούτον και καταστρέφει τήν πνευματικήν και αισθητικήν αυτού φύσιν.

  Ο ακόλαστος άνθρωπος εν τιμή ών ου συνήκε, παρεσυνεβλήθη τοίς κτήνεσι τοίς ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς· απέστη από τού Θεού και απέστη απ' αυτού ο Θεός.

  Τα πάθη κατακυριεύουσιν τόν ακόλαστον καί δεσπόζουσιν επί τής ψυχής αυτού· η πνευματική αυτού φήσις υπετάγη τελείως τή αισθητική και εδουλώθη αυτή.

  Ο ακόλαστος μή κολάσας τά εαυτού πάθη αυτός ήδη υπ' αυτών κολάζεται. Ο βίος τού ακόλαστου όμοιος βαρεί χειμώνει απειλούντι να καταστρέψει πάσαν ζωτικήν δύναμιν