Κάποιοι κάνουν -ίσως και αρκετά χρόνια- ψυχοθεραπεία, αλλά η ζωή τους δεν άλλαξε, παραμένουν στα ίδια κωλύματα, επαναλαμβάνουν τα συνεχώς τα ίδια αναποτελεσματικά και επίπονα μοτίβα στις σχέσεις τους. Θέλουν να δικαιολογήσουν τον εαυτό τους.
Λένε, ο ψυχοθεραπευτής δεν ήταν κατάλληλος, η συγκεκριμένη ψυχοθεραπευτική σχολή δεν ήταν αποτελεσματική για μένα, κ.ο.κ. Όλα αυτά μπορεί να είναι όντως αλήθεια.

Είναι και κάποιοι άλλοι που πιστώνουν στον εαυτό τους τον ρόλο του καλού χριστιανού, του ευλαβικά θρησκευόμενου ανθρώπου. Δεν χάνουν λειτουργία, συχνάζουν στις ακολουθίες της εκκλησίας, δίνουν τον οβολό τους στο παγκάρι & στις φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, διαβάζουν μετά μανίας χριστιανικά βιβλία, ξέρουν απ’ έξω τις ρήσεις των διάσημων γερόντων…

Η ψυχή τους όμως ανεμική, ο έρωτας ανύπαρκτος, οι σχέσεις τους συμβατικές, ο λόγος τους αδύναμος να μεταμορφώσει και να μεταμορφωθεί, στη πλειοψηφία οι προθέσεις τους μόνο εγωκεντρικές, δεν προτίθενται κατ’ ουσίαν να κοινωνήσουν ούτε με τον Χριστό, ούτε με τους άλλους.

Αν αδερφέ μου ήσουν και είσαι έτσι χλιαρός, λίγος, ψυχικά “ανέραστος”, αν δεν λες να συνδεθείς ερωτικά, επιθυμητικά, αγαπητικά με σένα, τους άλλους, και την ζωή, ό,τι κι αν σου συμβεί, λίγο θα σε μετακινήσει, με χλιαρό τρόπο θα σε “αλλάξει”, μέτρια θα σε ανακουφίσει, φτωχικά θα σε γεμίσει…

Η αυτογνωσία, η αλήθεια, ο Χριστός, είναι φως, φωτιά που καίει. Για να γεμίσεις από τα παραπάνω χρειάζεται να γίνεις εύφλεκτο υλικό, ξύλο πρόθυμο να καείς για να ζήσεις και να ζήσουν οι άλλοι, για να ζεστάνεις -καθώς καίγεσαι- με την φλόγα σου, να φωτίσεις.

Χρειάζεται να γίνεις λαμπάδα πρόθυμη να ανάψεις για να μεταλαμπαδευτεί το ανέσπερο φως στον κόσμο… Αλλιώς, ο ήλιος δεν θα έχει τι να ζεστάνει, η σπαρμένη αλήθεια θα μείνει άκαρπη…
Αν δεν υπάρξει κάποιος ζωντανός να φάει τα χυμώδη τσαμπιά απ’ τα κλήματα, αυτά θα σαπίσουν και μαραζωμένα θα πέσουν στην γη για να σαπίσουν…

Αν δεν γίνεις πρόθυμος να μεταμορφωθείς σε μανικό εραστή, να υπάρξεις ως εργαλείο έρωτα, να κοινωνήσεις το σπέρμα που σου δωρίστηκε στην εύφορη μήτρα για να το αυγατίσει με τη σειρά της, ποτέ, κανένα παιδί σου, ποτέ κανένα παιδί δεν θα γεννηθεί…

Τώρα που πτωχεύεις οικονομικά, ίσως είναι η ευκαιρία σου να δεις και την ψυχική σου ένδεια, να πτωχεύσεις εκουσίως ως προς τον εγωκεντρισμό σου. Είναι η ευκαιρία σου, τώρα που “αδειάζεις”, να αρχίσεις να γεμίζεις εν πνεύματι Αγίω….

Καλά Χριστούγεννα!



Πηγή: Με Παρρησία