-Πάτερ, πειράζει πού έρχομαι καθυστερημένα τήν Κυριακή στήν Εκκλησία;

-Τό ότι πηγαίνεις στήν Εκκλησία έστω καί καθυστερημένα είναι παρήγορο γιά τήν ψυχή σου αλλά είναι αρκετό; Τί θέλω νά πώ, όταν σέ καλέσει τό αφεντικό σου σέ γεύμα καί σού έχει υποσχεθεί ότι τό τραπέζι θά έχει τά καλύτερα φαγητά από τόν καλύτερο μάγειρα, εσύ θά πήγαινες στό επιδόρπιο, τήν ώρα πού θά σερβιριζόταν τό γλυκό ή θά πήγαινες από νωρίς πρίν αρχίσει τό γεύμα; Δέν θά ήταν κατ’ αρχήν προσβολή πρός τό αφεντικό σου τό ότι άργησες;
Αλλά δέν θά ήταν καί κρίμα, όλα αυτά τά φαγητά πού ετοίμασαν καί γιά σένα νά μήν τά γευτείς καί νά αρκεστείς στό επιδόρπιο;
Έτσι λοιπόν έχει τό θέμα καί εδώ. Μάς καλεί ο Χριστός στήν κοινή τράπεζα, στήν τράπεζα πού προσφέρεται όχι κάποιο εύγευστο φαγητό αλλά τό ίδιο τό Σώμα καί τό Αίμα τού Κυρίου. Μάς καλεί ο Χριστός γιά νά γευματίσουμε μαζί του τρώγοντας όμως τόν Ίδιο.

-Δηλαδή στήν Θεία Λειτουργία γευόμενος τόν Χριστό κοινωνώ μόνο μαζί Του; Τό Μυστήριο αφορά μόνο τήν προσωπική μου σχέση μέ τόν Χριστό; Ποιά η θέση τών συνανθρώπων μου στό Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας;

-Η Θεία Λειτουργία έχει μία Οικουμενική διάσταση, δηλαδή προσευχόμαστε υπέρ τού σύμπαντος κόσμου, υπέρ τών αρχών, υπέρ ζώντων καί κεκοιμημένων, υπέρ ευκρασίας αέρων… κανείς καί τίποτε δέν μένει έξω από τό Μυστήριο.
Πρέπει νά αναφέρουμε ότι στό ίδιο Άγιο Ποτήριο από τό οποίο κοινωνούμε τό Σώμα καί τό Αίμα τού Χριστού, ο Ιερέας συστέλλει (τοποθετεί) καί όλες τίς «μερίδες» τών ζώντων καί κεκοιμημένων πού έχουν μνημονευθεί κατά τήν διάρκεια τής προετοιμασίας (Πρόθεση). Έτσι λοιπόν μέσα στό Άγιο Ποτήριο τελείται η μυστηριακή ένωση τού Σώματος τού Χριστού, πού είναι η Εκκλησία, ενώνονται δηλαδή οι πιστοί μέ τόν Χριστό αλλά καί μεταξύ τους.
Η Θεία Λειτουργία είναι μία «βιωματική ανάμνηση» τού λυτρωτικού έργου τού Χριστού τό οποίο είναι Οικουμενικό, απευθύνεται δηλαδή σέ κάθε άνθρωπο, όλων τών εποχών χωρίς όρια καί φραγμούς.
Άλλωστε ο ίδιος ο Χριστός έθεσε ως προϋπόθεση στό Μυστήριο τήν πρός αλλήλους σύν-χώρεση καί αγάπη. Βεβαίως όπως είπαμε παραπάνω η ένωσή μας μέ τόν Χριστό καί τούς άλλους διά τού Μυστηρίου τής Θείας Λειτουργίας υπερβαίνει τήν ανθρώπινη λογική η οποία αδυνατεί νά εξηγήσει τά Θεία Μυστήρια καί μάς εισαγάγει στήν σφαίρα τού προσωπικού βιώματος, ενός βιώματος πού ποικίλει βεβαίως σέ κάθε άνθρωπο, ανάλογα μέ τήν δική του προσωπική πνευματική κατάσταση.
Γι’αυτό δέν είναι καί τυχαίο πού γράφτηκε τό εξής όμορφο κείμενο, πού εξηγεί τό αδιέξοδό της λογικής μπροστά στήν Ένωση όλης της Κτίσης μέ τόν Χριστό.
Πώς χωρούν οι χριστιανοί μές στό ποτήρι,
τ’ Αχωρήτου, δέ χωρά αυτό στό νού τους!
Αδιαίρετη Τριάδα προσκυνούντες,
οι γνωστοί μέ τούς αγνώστους γίνοντ’ ένα.
Ένα Σώμα τούς ενώνει σ’ ένα σώμα,
μιά καρδιά καί μιά ψυχή σ’ ένα ποτήρι,
ίδιο αίμα, ίδια σάρκα σ’ ένα γεύμα,
μές στό Πνεύμα τού Θεού Χριστοποιούνται.
Πώς συμβαίνει, όταν ανοίγουνε τό στόμα,
μύρια πρόσωπα σέ μιά μπουκιά νά τρώνε
καί νά τρώγονται ο ένας μέ τόν άλλο,
τή μερίδα τού Χριστού σάν κοινωνούνε!
Αδιαίρετη Μυριάδα ο Χριστός μας,
γιατί ζεί μέσα στήν ύπαρξη μυριάδων.
Η λαβίδα κουβαλά Χριστό κι ανθρώπους
πού γνωρίζουνε πώς έγιναν Μονάδα
πλουτισμένη σέ μυριάδες υποστάσεις,
πού γνωρίζουνε πώς ζούν στόν ίδιο χώρο
ενωμένοι όλοι μαζί πώς συν-χωρούνε.
Θεανθρώπινη γι’ αυτό η Κοινωνία
κι όσοι τρών ψυχή καί σώμα τού πλησίον
δέν τόν βλάπτουνε καί δέν τόν εξοντώνουν,
γιατ’ η Αγάπη στό ποτήρι τ’ Αχωρήτου
καταπάτησε τό θάνατο γιά πάντα.
Πώς χωρούν οι χριστιανοί μές στό ποτήρι
τ’ Αχωρήτου, δέ χωρά αυτό στό νού τους!

Πηγή: pragmatikoixristianoi