Εἰς δὲ τὴν γ´ πρόφασιν, ὁποῦ λέγουσιν οἱ Χριστιανοί, ἀποκρινόμεθα λέγοντες· τί φοβεῖσθε Χριστιανοὶ τὸν διάβολον, καὶ διὰ τοῦτο τὸν θεραπεύετε μὲ τὰ διάφορα μαγικά; αὐτὸς δὲν ἔχει κᾀμίαν ἐξουσίαν καὶ δύναμιν, διὰ νὰ σᾶς κάμῃ τὸν πλέον παραμικρὸν πειρασμόν, α´ διότι κατὰ τὸν μέγαν Βασίλειον, πρὸ μὲν τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας ἦτο ὁ Διάβολος ἄρχων μέγας τοῦ κόσμου καὶ τύραννος καὶ
τυραννικῶςἐξουσίαζε τοὺς ἀνθρώπους, ἀφοῦ δὲ ὁ Κύριος ἐσαρκώθη, ἔχασε τὴν τυραννικὴνἐξουσίαν ὁποῦ εἶχε, καὶ τώρα καταπατεῖται ὑπὸ τῶν πιστῶν· λέγει γάρ· τόπος τῆς ἀρχῆς (τοῦ διαβόλου δηλαδὴ) ὁ ἐναέριος, ὡς αὐτός φησιν (ὁ Ἀπόστολος δηλαδὴ) κατὰτὸν ἄρχοντα τῆς ἐξουσίας τοῦ ἀέρος... εἰδέναι δὲ χρή, ὅτι Οὐρανὸν συνήθως ἡ Γραφὴτὸν ἀέρα καλεῖ, ὡς τό, τὰ πετεινὰ τοῦ Οὐρανοῦ· καὶ τό, ἀναβαίνουσιν ἕως τῶν Οὐρανῶν· τοὐτέστιν ἐπὶ πολὺ τοῦ ἀέρος ὑψοῦνται· διὰ τοῦτο καὶ ὁ Κύριος εἶδε τὸν Σατανᾶν ὡς ἀστραπὴν ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ πεσόντα, τουτέστι τῆς οἰκείας ἀρχῆςἐκπεσόντα, καὶ κάτω γενόμενον, ἵνα πατῆται ὑπὸ τῶν εἰς Χριστὸν ἠλπικότων... ἐπεὶἐξεβλήθη ἡ πονηρὰ αὐτοῦ τυραννίς» (Τόμ. α´ Ὁμιλ. θ´ ὅτι οὐκ ἔστιν αἴτιος τῶν κακῶνὁ Θεός)· β´ διότι κατὰ τὸν Νύσσης Γρηγόριον, μετὰ τὴν ἔνσαρκον οἰκονομίαν τοῦΚυρίου, ἐσυντρίβη ἡ κεφαλὴ τοῦ δράκοντος διαβόλου, δηλαδή, ἡ ὑπερβολικὴ αὐτοῦτυραννία καὶ ἐξουσία, καὶ μόνον ἡ οὐρά του ἔμεινε σαλεύουσα, καὶ κινουμένη διὰγύμνασιν, καὶ στέφανον τῶν πιστῶν, εἰς δὲ τὴν δευτέραν παρουσίαν, καὶ κοινὴνἀνάστασιν, τότε ἔχει νὰ νεκρωθῇ τελείως, καὶ νὰ ἀφανισθῇ καὶ αὐτὴ ἡ οὐρά του· ὅπερἐστὶν ὁ θάνατος· «οὕτω καὶ ὁ τοῦ δράκοντος ἀναιρέτης, ὅτι πολὺ γέγονε τὸ θηρίον... τὴν κεφαλὴν ἀνελών... οὐδένα τοῦ κατόπιν ὁλκοῦ πεποίηται λόγον, εἰς ἀφορμὴν γυμνασίου τοῖς ἐφεξῆς τὴν ἐν τῷ νεκρῷ θηρίῳ κίνησιν ὑπολειφθῆναι ποιήσας» (Λόγ. εἰς τὴν γέν. τοῦ Χριστοῦ, Τόμ. γ´)· καὶ γ´ διότι τώρα καθὼς ὁ κλέπτης ὁ κεκρυμμένος εἰς τόπον ἀπόκρυφον, μὲ ἀπάτην καὶ δολιότητα, ἁρπάζει καὶ φονεύει τοὺς ἀνθρώπους,ἔτσι καὶ ὁ διάβολος κλεπτικῶς, καὶ ἀπατηλῶς μόνον παγιδεύει τοὺς ἀνθρώπους εἰς τὴν κακίαν, καὶ οὐχὶ τυραννικῶς ὡς τὸ πρότερον, καὶ διὰ τοῦτο ὁ θεῖος Χρυσόστομος εἶπεν ὅτι· «ἐμοὶ δοκεῖ γενόμενος ὑπὸ τὸν οὐρανόν, μὴ μεταπεπτωκέναι τῆς ἀρχῆς (τῆς λῃστρικῆς δηλαδὴ καὶ μερικῆς) καὶ μετὰ τὴν παράβασιν· τοῦ νῦν ἐνεργοῦντος· ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας· ὁρᾷς ὅτι οὐ βίᾳ οὐδὲ τυραννίδι, ἀλλὰ πειθοῖ προσάγεται;ἀπείθειαν γὰρ εἶπεν ὡς ἂν τις εἴποι, ἀπάτῃ, καὶ πειθοῖ τοὺς πάντας ἐφέλκεται» (Λόγ. δ´εἰς τὴν πρὸς Ἐφεσ.).