Ακοιλίδωτον ζωήν εν εσχάτοις τοις καιροίς,
ω Νεκτάριε σοφέ, εβιώσω ιερώς.


Βλέψον Πάτερ προς ημάς, ως φιλόστοργος πατήρ,
και παράσχου συμπαθώς, δωρεάς τας πατρικάς.


Γνώσει θείαν λαμπρυνθείς, ουρανόφωτος αστήρ,
ανεδείχθης επι γης, ως θεράπων του Θεού.


Διανοία καθαρά, λειτουργήσας τω Θεώ,
εδοξάσθης θαυμαστώς, θαυμασίοις πολλαπλοίς.


Έχει λύχνον σε λαμπρόν, Αίγινα ως αληθώς,
δαδουχούντα πάσα γη, των θαυμάτων τας αυγάς.


Ζησας βίον ιερόν, των αγίων κοινωνός, και μεσίτης
ευσεβών, ανεδείχθης προς Θεόν.


Η δοθείσα σοι σοφέ, εκ Θεού χάρις πολλή, πανταχού
και πάσα γη, διαλάμπει θαυμαστώς.


Θεραπεύων τας δεινάς, αρρωστίας συμπαθώς,
ω Νεκτάριε σοφέ, ημάς ρύη συμφορών.


Ιεράρχης ευκλεής, εχριμάτισας σοφέ, ταπεινώσει
αληθεί, διαπρέψας ιερώς.


Κόσμος άπας τας πολλάς, σου κηρύττει δωρεάς,
και θαυμάτων την πλυθήν, Ιεράρχα θαυμαστέ.


Λύσον νέφος πειρασμών, αντιλήψει σου θερμή
κυκλωσάντων με δεινώς, ω Νεκτάριε σοφέ.


Μυστηρίων των σεπτών, οικονόμος ιερός,
αναδέδειξαι σοφέ, τη αμέμπτω σου ζωή.


Νεος πρόβολος στερρός, Εκκλησίας του Χριστού,
εναντίων των εχθρών, ανεδείχθης αληθώς.


Ξένοις θαύμασι σοφέ, καταπλήττεις του πιστούς,
ότι σπεύδεις πανταχού, και λυτρούσαι των δεινών.


Ο ναός σου ο σεπτός, ιατρείον μυστικόν
ω Νεκτάριε σοφέ αναδέδεικται ημίν.


Πάσα γλώσσα των πιστών, μακαρίζει σε σοφέ,
ως θεράποντα Θεού, και θαυμάτων θησαυρόν.


Ράον λύεις λυπηρών, τας οδύνας τας πικράς,
και καρκίνου το δεινόν, πάθος παύεις ιερέ.


Στήλη θειων αρετών, η αγία σου ζωή, πάσι
πρόκειται πιστοίς, ω Νεκτάριε κλεινέ.


Την οσίαν σου ζωή, μεγαλύνας ο Χριστός, μέγαν
σε θαυματουργόν, πάσι δίδει σοι την γη.


Υπέρ πάντων τον Χριστόν, καθικέτευε σοφέ,
δούναι άπασιν ημίν, ιλασμόν αμαρτιών.


Φρίττει σμήνος δυσμενών, αοράτων αληθώς,
την δοθείσάν σοι ισχύν εκ Θεού θαυματουργέ.


Χαίρε σοι από ψυχής, ανακραζομεν αεί· χαίρε
καύχημα ημών Ιεράρχα θαυμαστέ.


Ψάλλοντες σοι ευλαβώς, ύμνους τους πνευματικούς
εξαιτούμεν εφ' ημάς, την θερμήν σου αρωγήν.


Ω Νεκτάριε σοφέ, ω προστάτα των πιστών, σκέπε
φρούρει φυλάτε, τους προστρέχοντας εις σε.΄