-Ἂν κάμει ἔκτρωση, θὰ τὴν πληρώσουν τὰ ἄλλα παιδιά τους μὲ ἀρρώστιες καὶ ἀτυχήματα Σήμερα οἱ γονεῖς σκοτώνουν τὰ παιδιὰ μὲ τὶς ἐκτρώσεις καὶ δὲν ἔχουν τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Παλιά,
ἂν γεννιόταν ἕνα παιδάκι ἄρρωστο, τὸ βάπτιζαν, πέθαινε ἀγγελούδι, καὶ ἦταν πιὸ ἀσφαλισμένο.

Εἶχαν οἱ γονεῖς καὶ ἄλλα γερὰ παιδιά, εἶχαν καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Τώρα γερὰ παιδιὰ τὰ σκοτώνουν μὲ τὶς ἐκτρώσεις καὶ διατηροῦν στὴν ζωὴ ἄλλα ποὺ εἶναι ἀρρωστημένα. Τρέχουν οἱ γονεῖς στὴν Ἀγγλία, στὴν Ἀμερικὴ νὰ τὰ θεραπεύσουν. Καὶ συνεχίζεται μετὰ νὰ γεννιοῦνται πιὸ ἄρρωστα, γιατί καὶ αὐτά, ἂν ζήσουν καὶ κάνουν οἰκογένεια, μπορεῖ νὰ γεννήσουν πάλι ἄρρωστα παιδιά, ὅποτε τί βγαίνει; Ἐνῶ, ἂν γεννοῦσαν μερικὰ παιδιά, δὲν θὰ ἔτρεχαν τόσο πολὺ γιὰ τὸ ἕνα, τὸ ἄρρωστο. Θὰ πέθαινε καὶ θὰ πήγαινε ἀγγελούδι.

- Γέροντα, διάβασα κάπου ὅτι κάθε χρόνο γίνονται σὲ ὅλο , τὸν κόσμο 50.000.000 ἐκτρώσεις καὶ 200.000 γυναῖκες πεθαίνουν ἀπὸ τὶς ἀμβλώσεις ποὺ κάνουν.

- Σκοτώνουν τὰ παιδιά, γιατί λένε ὅτι, ἂν πληθύνει ὃ κόσμος, δὲν θὰ ἔχουν νὰ φᾶνε, νὰ συντηρηθοῦν οἱ ἄνθρωποι. Τόσες ἀκαλλιέργητες ἐκτάσεις ὑπάρχουν, τόσα δάση, ποὺ σὲ λίγο χρόνο, μὲ τὰ μέσα ποὺ ὑπάρχουν σήμερα, μποροῦν νὰ τὰ κάνουν λ.χ. ἐλαιῶνες καὶ νὰ τὰ δώσουν στοὺς ἀκτήμονες. Δὲν εἶναι ὅτι θὰ κοποῦν τὰ δένδρα καὶ δὲν θὰ ὑπάρχει ὀξυγόνο, γιατί πάλι δένδρα θὰ μποῦν. Στὴν Ἀμερικὴ καινὲ τὸ σιτάρι καὶ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα πετοῦν τὰ φροῦτα κ.λπ. στὴν χωματερή, καὶ ἐκεῖ στὴν Ἀφρικὴ οἱ ἄνθρωποι πεθαίνουν ἀπὸ τὴν πείνα. Ὅταν στὴν Ἀβησσυνία πέθαιναν οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ πείνα, γιατί εἶχε πολλὴ ἀνομβρία, εἶχα πεῖ σὲ κάποιον γνωστό μου ἐφοπλιστή, ποὺ βοηθάει σὲ τέτοιες περιπτώσεις, νὰ πάει στὴν χωματερὴ καὶ νὰ παρακάλεση νὰ φόρτωση κανένα πλοῖο νὰ τὰ πάει ἐκεῖ δωρεάν. Μὲ κανέναν τρόπο δὲν τοῦ ἔδωσαν. Πόσες χιλιάδες ἔμβρυα σκοτώνονται κάθε μέρα!

- Ἡ ἔκτρωση εἶναι φοβερὴ ἁμαρτία. Εἶναι φόνος, καὶ μάλιστα πολὺ μεγάλος φόνος, γιὰ τί σκοτώνονται ἀβάπτιστα παιδιά. Πρέπει νὰ καταλάβουν οἱ γονεῖς ὅτι ἢ ζωὴ ἀρχίζει ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς συλλήψεως.

Μία νύχτα ὃ Θεὸς ἐπέτρεψε νὰ δῶ ἕνα φοβερὸ ὅραμα, ποὺ μὲ πληροφόρησε γὶ αὐτὸ τὸ θέμα! Ἦταν βράδυ, Τρίτη της Διακαινησίμου τὸ 1984. Εἶχα ἀνάψει δύο κεράκια μέσα σὲ δύο τενεκεδάκια, ὅπως συνηθίζω νὰ κάνω, ἀκόμη καὶ ὅταν κοιμᾶμαι, γιὰ ὅλους ὅσους πάσχουν ψυχικὰ καὶ σωματικά. Σ' αὐτοὺς συμπεριλαμβάνω ζῶντες καὶ κεκοιμημένους. στὶς δώδεκα τὰ μεσάνυχτα, ἐκεῖ ποὺ ἔλεγα τὴν Εὐχή, βλέπω ἕνα μεγάλο χωράφι περιφραγμένο μὲ μία μάνδρα, σπαρμένο μὲ σιτάρι ποὺ μόλις ἄρχιζε νὰ ψηλώνει. Ἐγὼ στεκόμουν ἔξω ἀπὸ τὸ χωράφι, ἄναβα κεριὰ γιὰ τοὺς κεκοιμημένους καὶ τὰ στερέωνα πάνω στὸν τοῖχο τῆς μάνδρας. Ἀριστερὰ ἦταν ἕνας ξερότοπος, γεμάτος βράχους καὶ κρημνούς, ποὺ σειόταν συνέχεια ἀπὸ μία δυνατὴ βοὴ ἀπὸ χιλιάδες σπαραχτικὲς φωνές, πού σου σπάραζαν τὴν καρδιά. 

Καὶ ὃ πιὸ σκληρὸς ἄνθρωπος, ἂν τὶς ἄκουγε, ἦταν ἀδύνατο νὰ μὴ συγκλονισθεῖ. Ἐνῶ ὑπέφερα ἀπὸ τὶς σπαραχτικὲς φωνὲς καὶ ἀναρωτιόμουν ἀπὸ ποὺ προέρχονται καὶ τί σημαίνουν ὅλα αὐτὰ ποὺ ἔβλεπα, ἄκουσα μία φωνὴ νὰ μοῦ λέει: «Τὸ χωράφι μὲ τὸ σπαρμένο σιτάρι, ποὺ δὲν ἔχει ἀκόμη ξεσταχυάσει, εἶναι τὸ Κοιμητήρι μὲ τὶς ψυχὲς τῶν νεκρῶν ποὺ θὰ ἀναστηθοῦν. Στὸν τόπο δὲ ποὺ σείεται ἀπὸ τὶς σπαραχτικὲς φωνὲς βρίσκονται οἱ ψυχὲς τῶν παιδιῶν ποὺ ἔχουν σκοτωθεῖ μὲ τὶς ἐκτρώσεις»! Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὸ τὸ ὅραμά μου ἦταν ἀδύνατο νὰ συνέλθω ἀπὸ τὸν μεγάλο πόνο ποὺ δοκίμασα γιὰ τὶς ψυχὲς ἐκείνων τῶν παιδιῶν. Οὔτε νὰ ξαπλώσω μποροῦσα, γιὰ νὰ ξεκουραστῶ, παρόλο ποὺ ἤμουν κατάκοπος ἐκείνη τὴν ἥμερα

- Γέροντα, μπορεῖ νὰ γίνει κάτι, ὥστε νὰ ἀρθεῖ ὁ νόμος γιὰ τὶς ἐκτρώσεις;

Μπορεῖ, ἀλλὰ χρειάζεται νὰ κινηθεῖ ἢ Πολιτεία, ἢ Ἐκκλησία κλπ., ὥστε νὰ ἐνημερωθεῖ ὁ κόσμος γιὰ τὶς συνέπειες ποὺ θὰ ἔχει ἢ ὑπογεννητικότητα.

Οἱ Ἱερεῖς νὰ ἐξηγήσουν στὸν κόσμο ὅτι ὁ νόμος γιὰ τὶς ἐκτρώσεις εἶναι ἀντίθετος πρὸς τὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου.

Οἱ γιατροὶ πάλι ἀπὸ τὴν δική τους πλευρὰ νὰ μιλήσουν γιὰ τοὺς κινδύνους ποὺ διατρέχει ἢ γυναίκα ποὺ κάνει ἔκτρωση. Βλέπεις, οἱ Εὐρωπαῖοι εἶχαν τὴν εὐγένεια καὶ τὴν ἄφησαν κληρονομιὰ καὶ στὰ παιδιά τους.

'Ἐμεῖς εἴχαμε τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὸν χάσαμε καὶ δὲν τὸν ἀφήσαμε κληρονομιὰ στὴν ἑπόμενη γενιά, γι' αὐτὸ τώρα νομιμοποιοῦμε τὶς ἐκτρώσεις, τὸν πολιτικὸ γάμο...Ὅταν παραβαίνει ἕνας ἄνθρωπος μία ἐντολὴ τοῦ Εὐαγγελίου, εὐθύνεται μόνον αὐτός. Ὅταν ὅμως κάτι ποὺ ἀντίκειται στὶς ἐντολὲς τοῦ Εὐαγγελίου γίνεται ἀπὸ τὸ κράτος νόμος, τότε ἔρχεται ἢ ὀργὴ τοῦ θεοῦ σὲ ὅλο τὸ ἔθνος, γιὰ νὰ παιδαγωγηθεῖ.